I 10
Programowanie liniowe całkowito!iczbowe
jest celowy, gdyż nie jest możliwe wygenerowanie rozwiązania całkowitolicz-bowego lepszego niż to, które otrzymaliśmy, rozwiązując zadanie 2. Tak więc punkt B(10, 11) jest rozwiązaniem optymalnym wyjściowego zadania, opisanego w przykładzie 2.1.
Rozpatrzymy obecnie możliwość podziału zadania 1 ze względu na zmienną x2. Przypomnijmy, że dysponujemy rozwiązaniem, którego współrzędne wynoszą A(10%, 102/j). Zmienna *2 w optymalnym rozwiązaniu całkowitoliczbowym również nic może przyjąć wartości 102/3. Wartość ta będzie mniejsza lub równa 10 albo też większa lub równa 11 (rys. 2.4).
Rysunek 2.4
10
*2
>
Tym razem zbiór rozwiązań dopuszczalnych zrelaksowanego zadania 1 podzielimy na następujące części: pierwszą, w której dołączymy dodatkowy warunek 0 < x2 < 10, oraz drugą, w której będziemy mieli x2 > 11. W ten sposób otrzymamy następujące problemy:
Zadanie 2' Zadanie 3'
je, + *2 —> max, *, +2*2 < 32, 18*,+3*2 <224,
*,, *2 > 0,
x„ *2 — całkowite.
Dokonany podział zbioru rozwiązań dopuszczalnych zrelaksowanego zadania 1 na dwie części względem *2 oraz rozwiązania zadań 2' i 3' metodą geometryczną pokazano na rysunku 2.5.
Rozwiązaniem optymalnym zadania 2' jest punkt £>(10%, 10), a optymalna wartość funkcji celu wynosi 20%. Rozwiązaniem optymalnym zadania 3' jest punkt E(10, 11), a optymalna wartość funkcji celu jest równa 21. Ponieważ rozwiązanie zadania 3' jest całkowitoliczbowe i na dodatek jest lepsze od rozwiązania niecałkowitoliczbowego zadania 2', dalszy podział zadania 2', choć możliwy, nie jest potrzebny.
-V ■ ■ . . ■__-_ ■ y
Rysunek 2.5
Przypomnijmy, że mieszanymi zadaniami programowania liniowego w licz-, bach całkowitych są takie zadania, w których warunek całkowitoliczbowości nałożony jest na niektóre zmienne decyzyjne, natomiast pozostałe mogą przyjmować dowolne wartości. Powróćmy na chwilę do zadania z przykładu 2.1. Jeżeli założymy, że zmienna x, ma być całkowita, a zmienna jc2 może przyjmować dowolne wartości, to otrzymamy zadanie mieszane. Zbiór rozwiązań dopuszczalnych takiego zadania ilustruje rys. 2.6. Przykład innego zadania mieszanego otrzymamy wówczas, gdy założymy, że zmienna jc2 w przykładzie 2.1 ma być całkowita, a zmienna x, może przyjmować dowolne wartości (rys. 2.7).
Zaletą naszkicowanej uprzednio metody podziału i ograniczeń jest to, że możliwe jest również jej wykorzystanie w przypadku zadań mieszanych. Prześledzimy tę możliwość, rozwiązując następne zadanie (przykład 2.2). W kolejnych iteracjach trzeba będzie znaleźć rozwiązanie kilku pomocniczych zadań programowania liniowego.