112

Wektor ST w zawale sercu i uszkodzeniu miokardium 115

EKG 38. Ten elektrokardiogram wykonano podczas bólu u 40-letniego mężczyzny rasy czarnej, który przez 6 lat cierpiał z powodu nocnych napadów rozrywającego bólu zamostkowego (do 10 napadów na noc) oraz spoczynkowych bólów w ciągu dnia, przebiegających z osłabieniem i silnymi potami. W odprowadzeniach przedsercowych wzmocnienie zmniejszono o połowę. W odprowadzeniach III i aVF uniesienie odcinka 5T jest tak duże, że przewyższa on załamek R, co nadaje zapisowi nieomal jednofazowy kontur.

Uwaga: a) Uniesienie odcinka ST o typie wazospastycznym występuje zwykle w spoczynku, jednak u niektórych chorych może się pojawić podczas wysiłku albo stymulacji serca. Opisano nawet pacjenta ze zmianą przyścienną i tendencją do skurczu tętnicy, u którego w czasie testu na bieżni obserwowano naprzemienne obniżenie i uniesienie odcinku ST.

b)    Pacjenci z wazospastyczną odmianą dławicy piersiowej mogą mieć całkowicie prawidłowe tętnice wieńcowe, a mogą także mieć blaszki miażdżycowe w jednej, dwóch lub trzech tętnicach ze skłonnością do skurczu.

c)    Podczas uniesienia odcinka ST często dochodzi do wzrostu amplitudy załamka R. Zwykle gdy odcinek ST odzwierciedla silny wektor prądu uszkodzenia, jak w pierwszych godzinach ostiego zawału serca, amplituda załamka R rośnie. Ten wzrost trwa prawdopodobnie zaledwie około godziny, więc do czasu hospitalizacji wysokość załamka R wraca do normy. (Upsów można przewidzieć rozległość martwicy na podstawie względnego przyrostu wysokości załamka R).