Probówki, zlewka, pipety, pałeczki grafitowe, miernik, bateria
Odczynniki
Alanina, roztwór wodorotlenku sodu, kwas solny, fenoloftaleina, oranż metylowy
Rysunek
doświadczenia
r~M
Opis czynności
Należy zbadać przewodnictwo roztworu alaniny w roztworze wodnym przed i po wykonaniu pierwszej i drugiej próby, zanurzając w badanym roztworze pa teczki grafitowe połączone z miernikiem i baterią.
Próba 1
Do probówki wprowadzić 2 cm3 0,1-molowego roztworu kwasu sol nego i 2 krople oraniu metylowego, a następnie dodać 2 cm3 0,1 -mo lowego wodnego roztworu alaniny.
Próba 2.
Do drugiej probówki zawierającej 2 cm3 0,1-molowego roztwo ru wodorotlenku sodu i fenoloftaleinę dodać 2 cm3 0,1-molowego wodnego roztworu alaniny. Obserwować barwę roztworu.
Spostrzeżenia
Roztwór wodny alaniny nie przewodzi prądu.
Próba 1,
Czerwony roztwór z oranżem metylowym odbarwia się, a następnie zabarwia na lekko różowy kolor. Roztwór przewodzi prąd.
Próba 2.
Malinowy roztwór wodorotlenku z fenoloftaleiną odbarwia się, a n.v stępnie zabarwia na lekko różowy kolor. Uzyskany roztwór przewodzi prąd.
Wniosek
Wodny roztwór alaniny nie przewodzi prądu, gdyż alanina w roztworze wtul nym występuje w postaci jonu obojnaczego. O charakterze amfoteryc/nyi" alaniny świadczą reakcje z mocnym kwasem i mocną zasadą. Alanina reoyu je z kwasem i zasadą z wytworzeniem soli jonowej dysocjującej i hydroli/ują cej w wodzie.
Sprzęt
Odczynniki
Opis czynności
2 probówki, pipety
Białko jaja kurzego, chlorek otowiu(ll), nasycony roztwói chlutlui sodu •■ "=! >
destylowana
Do dwóch probówek wprowadzić białko jaja kui ;eyu Do pierwszej doda' tar im chlorek olowlu(ll), do długiej nasycony m/iwór chlorku sodu. Następnie do obu dodać wodę destylowana i iawartfśi wyhiąsnąć.
W obu probówkach wytrąca się biały, kłaczkowaty osad. Po dodaniu wody M stylowanej do probówki z białkiem i chlorkiem sodu osad rozpuszcza m<
'■postrzeżenia
Wniosek
Po dodaniu do białka soli metalu ciężkiego zachodzi denaturacja białka l'u di daniu do białka soli metalu lekkiego następuje odwracalna koagula< ja (wysil lenie). Dodanie wody destylowanej do żelu powoduje proces odwrotny t wyj tworzeniem zolu.
Probówki, |
pipety, palnik, korek z rurką odprowadzającą gaz | |
§d« /ynnlki |
Roztwór wodorotlenku sodu, kwas azotowy(V), roztwór azotanu(V) <»ł<iwiu(ll)| papierek lakmusowy | |
ęptis < zynności |
Do trzech probówek wprowadzić białko jaja kurzego i wykonać ti/y ptóhy | |
Próba 1. |
Pierwszą probówkę zamknąć korkiem z rurką odprowadź a )fv n yal zanurzoną w probówce z wodą wapienną. Probówkę « »vji /u w ni | |
Próba 2. |
Do drugiej probówki dodać stężony roztwór wodorotlenku mdii i ogrzewać ją, umieszczając nad nią zwilżony papierek lakmusowy | |
Próba 3. |
Do probówki trzeciej (podobnie jak do drugiej) dodar stężony mi= twór wodorotlenku sodu i ogrzewać ją. Następnie dodać m?łwif kwasu azotowego(V) do zobojętnienia roztworu, a pń.-nH aoi tan(V) olowiu(ll). Probówkę nadal ogrzewać. | |
; • ■rfrnia |
Pi óba 1. |
Podczas ogrzewania białko czernieje, a na śr iankat lt pr obówki skra pla się para wodna i następuje zmętnienie wody wapiennej |
Próba 2. |
Wydziela się ga/ o drażniącym zapachu, który zabarwia uawilinny papierek lakmusowy na niebiesko. | |
Próba 3. |
Wytrąca się czarny osad. |
Zwęglenie próbki i wydzielanie tlenku węgla(IV) potwierdza obicnoic węgli Obecność skroplonej paty wodnej świadc zy u obecności w białku tlenu i ■" dum. Wydzielany amoniak świad< zy o obecnośt i azotu. Czarny osad sino #ł«u olowiu(ll) potwierdza ol>e< ność siatki,
Mnie 166,
trc /ki białka W ophjr tinświmlc /miin iiw/plęiinii %pi zęi. .ul< yn