175 2

175

175

Rys. 5.31. Kolo zapadkowe

jąc go jak element nie podlegający „krojeniu” wzdłużnemu. Powierzchnię podstaw zębów rysuje się na takim rzucie grubą linią ciągłą.

Przekroju płaszczyzną prostopadłą do osi koła lub przekroju wzdłużnego listwy zębatej z reguły nie wykonuje się. Jeżeli jednak występuje taka potrzeba, to uzębienie należy narysować w taki sam sposób, jak na widoku równoległym do takiej płaszczyzny przekroju.

Przedstawiając zaś na przekroju poprzecznym (najczęściej jest nim przekrój cząstkowy) szczegół budowy korpusu koła (ale nie uzębienia), w obrębie tego przekroju rysuje się pełen zarys zębów w celu umiejscowienia wyjaśnianego szczegółu względem uzębienia. W pozostałej części koła uzębienie rysuje się już w znany uproszczony sposób.

Koła walcowe, stożkowe i listwa zębata, przedstawione na rysunku 5.27a, d, e, f, g, mają zęby proste. Oznacza to, że linia zębów leży w płaszczyźnie symetrii lub jest prostopadła do odpowiednich krawędzi listwy.

Ślimacznica (rys. 5.27b) ma zawsze zęby skośne, a ślimak (rys. 5.27c) zęby śrubowe.

Pochylenie linii zębów kół walcowych, stożkowych i listwy zębatej, gdy nie są one proste, zaznacza się na odpowiednim widoku (również cząstkowym) trzema cienkimi liniami ciągłymi (rys. 5.30). Pochylenia linii zębów ślimacznicy lub ślimaka nigdy nie zaznacza się na rysunku. Uzębienie koła zapadkowego (rys. 5.31) należy przedstawiać na rysunkach zgodnie z zasadami uproszczonego zapisu postaci konstrukcyjnej przedmiotu z powtarzającymi się elementami kształtu, rysując co najmniej jeden charakterystyczny zarys i powierzchnię podstaw występów (cienka linia ciągła).

Podczas rysowania przekładni zębatej na rysunku złożeniowym powierzchnie podziałowe współpracujących kół muszą być wzajemnie styczne, a ich uzębienia na widokach przedstawia się tak, jakby nie było części współpracującej (rys. 5.32, 5.33, 5.34). Nie dotyczy to przypadku, gdy jedno z kół jest ustawione przestrzennie przed drugim i częściowo je przysłania (rys. 5.32b, 5.33, 5.34). Szczegół ten przedstawia się zgodnie z ogólnymi zasadami rysunku technicznego. Natomiast, gdy jedno z kół przekładni jest ukośne względem przyjętego układu rzutni (rys. 5.35), to na odpowiednich rzutniach należy je przedstawić w sposób umowny za pomocą okręgu o średnicy podziałowej, wykreślonego cienką linią punktową.

Na przekroju przekładni płaszczyzną wzdłużną przechodzącą przez osie współpracujących kół zęby rysuje się zawsze w widoku, tak jak to ma miejsce w przypadku pojedynczego koła. Jednak ząb jednego z kół jest zawsze przysłonięty przez ząb koła współpracującego. Zasłonięty zarys zęba należy narysować cienką linią kreskową, przy czym: