181 2

Zachowali cząstkę dawnej magli i nadal potni fili narzucić swoją wolę istotom uwolnionym z próżni. Istotom tym oddawano boską cześć, a Slannowie próbowali je zjednać: zwykłymi sposobami -popr/.tofiary i tajemnic ze, magiczne rytuały. Tylko w rzadkich przypadkach Stalinowie czcili bogów Chaosu, a fizyczne mutacje oddziaływały rta nich znacznie mniej, niż na inne rasy.

Największe zagrożenie dla cywilizacji Slannów' przyszłej ze strony nowych ras. które zmutowane przez Chaos rychło wzrosły w potęgę. Odrażające istoty żyły pod miastami .Slannów. wychodząc na powierzchnię, aby siać spustoszenie poprzez zarazę, ogień i mordy. Ohydne jaszczurze istoty z gór ryły swe korytarze na całym kontynencie. Ostatnio połączyły je z tunelami innych istot Chaosu i obecnie Chaos osiągnął pozycję, umożliwiającą niemal ostateczny atak na pozostałości cywilizacji Slannów.

Jednak najcenniejszym, chociaż nieświadomym sługą Chaosu jest .ludzkość';. Albowiem rasa ludzi jest nieodwracalnie skalana żądzą władzy, zdobyczy i łjogactw. Trwa ciągły najazd ziem Slannów przez ludzi ze Wschodniego Kontynentu awanturników ze Starego Świata i surowej Norski. Te wydarzenia przyspieszają upadek Slannów i wielu z nich zaczęło potajemnie czcić bogów Ciemności.

'Wraz z upadkiem cywilizacji Dawmych Slannów, rasy elfów, krasnoludów i ludzi zostały pozostawione sobie samym. Elfy okazały się najbaidziej odporne na wpływy spaczeni. Tylko nieliczni ulegli, większość jednak pozostała wierna ideałom zakorzenionym przez Dawnych .Slannów' w ich kcxlach genetycznych. Krasnoludowic: mieli mniej szczęścia. Mniej rozwinięci, banlziej byli podatni na oddziały-wanie spaczeni; ich osobowości ulegały przemianom, jakich Dawni Slannowie nie potrafili przewidzieć. W najgorszym położeniu znaleźli się ludzie, ponieważ zostali wystawieni na oddziaływanie Raczeni okresie, gdy rozwój idi rasy dopiero niedawno przekroczył etap bezmyślnych zwierząt. Podobnie jak istoty inteligentne, tak wszystkie inne również zostały dotknięte skazą Chaosu. I znw^rsze, mimo upływu lat, skaza ta miała powodować degenerację, umysłu łub mutacje fizyczne. U ludzi Chaos wyzwolił też wiele cech pozytywnych, jednak zasiał w sercu człowieka ukrytą groźbę, słabość wobec zła, która miała doprowadzić tę rasę do zguby równic pewnie, pik bardziej materialne zło. tak często spotykane w lasach i górach.

•ROZWÓJ ELFÓW*

Najmniej skażone skutkami zniszczenia miedzywymiarowych przejść były elfy, które w swoich wyspiarskich królestwach rozwijały się pomyślnie. Posiadana przez nie wiedza na temat magii Dawnych Slannów pozwoliła im opanować i kierować wieloma z nowych bytów, .Spośród nich elfy oddawały cześć kilku wybranym, życzliwym istotom, między innymi hedonistycznemu bóstwu. które nazwały Menelothem. W ciągu tysiąca lat od upadku Dawny cli Slannów, elfy rozwinęły swoją własną, dumną i złożoną cywilizację; wyruszyły z ojczystej wyspy, by zbadać świat. Trawie 6000 łat temu po raz pierwszy pożeglowały na zachód ; z podziwem spojrzały na ruiny cywilizacji Dawnych Slannów. Na wschodzie budowały osady na wybrzeżach Starego Świata, gdzie odkryty młodą jeszcze rasę krasnoludów. Zapoczątkowały wymianę handlową i kulturalną, Z początku przynajmniej elfy wiele mogły nauczyć nową rasę i wiele zyskać; na bogactwach mineralnych, rzadkich skórach i cennych klejnotach.

Przez tysiąc lat wszystko układało się jak najlepiej, póki siły Chaosu nie dotknęły umysłów elfów. 1 chociaż byli oni potężnymi magami, to przecież nic potrafili wiele w porównaniu z Dawnymi Slannaml. Wielu z nich uległo pokusie i zaczęło czcić mrocznych, złych bogów. Jednak elfy byty w zasadzie dobrymi istotami (być może dlatego, źe tak zaplanowali ich Dawni Slannowie) i ogromna ich większość: oparła się wpływom Chaosu. Wybuchła długa Wojna Domowa, która przez wiele lar szalała w Królestwach Elfów.

W końcu złe elfy zostały pokonane i uciekły do zachodnich krain, gdzie nazywa się je mrocznymi elfami.

Na chwilę świat powrócił do pozornego pokoju, chociaż wzrastające ambicje krasnoludów i arogancja clrów zapowiadała kłopoty w' przyszłości. Stosunki pomiędzy tymi dwoma rasami zaczęły się pogarszać. aż mniej więcej 5000 lat temu (2000 lat po upadku Dawnych Slannów) wybuchła wielka w'ojna. Pamięć o niej do dziś rzuca cień na stosunki pomiędzy tymi dwiema rasami. Spowodowała ogromne straty w' obu populacjach, wiele najsłynniejszych miast krasnolndz-Ulćh zostało zniszczonych. Aż w końcu elfy¹ opuściły Star>^r Świat. Pozostała jedynie nieliczna grupa, która zaszyła się w głębokich lasach, z dala od terenów zdominowanych prz.cz krasnoludów. Krasnoludowie uznali się za zwycięzców, chociaż stracili wiele siedzib i znaczną część swojej jropulacji.

Od tego czasu tylko sporadycznie elfy wikłały się w' sprawy .Starego świata. Ich własna cywilizacja utraciła dynamikę rozwoju, stała się zamknięta, hedonistyczna i odizolowana. Statki elfów wciąż pływają po oceanach, handlując z ludźmi i niedobitkami Slannów, żyjącymi na kontynencie I .ustni. Przez ostatnie pięć tysięcy lat elfy podzieliły się na cztery grupy: morskie, wysokie, leśne i mroczne (więcej informacji na ten temat znajdz.iesz. w' Bestiariuszu).

•ROZWÓJ KRASNOLUDÓW-

Kiedy klimat się ocieplił i lasy' pokryły Stary' Świat, krasnoludowle byli < i rugą rasą, która wyruszyła z obszarów' równikowych na północ. W tym czasie elfy od dawna żyły już na wyspach przeznaczonych im przez Dawnych Slannów. Krasnoludowie zasiedlili tereny wydłuż łańcucha gór, znanych później jako Góry Krańca Świata. Góry to rozciągały się od tropikalnych krain południa daleko ku północy, poza Stary' Świat, W swej drodze na północ, krasnoludowle drążyli tunele, żyjąc początkowo w prymitywnych, naturalnych kryjówkach. Z czasem jednak zaczęli budować solidne kamienne schronienia i duże fortece, znajdujące się częściowo pod ziemią, a częściowa na powierzchni. Nie wędrowali tta północ masowo, lecz rozprzestrzeniali się powoli, tak że wcześniejsze ich siedziby na południu nigdy-' nie zostały opuszczone, a cały łańcuch górski tworzył krasnoludzką dziedzinę o ogromnych rozmiarach.

Upadek Dawnych Slannów nastąpił w- okresie świLu cywilizacji krasnoludów' i ż tego pow^rodu u wielu z nich widać wpływ materii Chaosu, która dostała się do świata podczas zniszczenia brani. Rozwój społeczny krasnoludów' nastąpił w okresie, gdy bogowie i inne potęgi zadomowiły się już na święcie, Dlatego krasnoludowle nic: zdołali zapanować nad nimi w takiej mierze jak elfy. Mimo ro, gdy elfy powróciły do Starego Świata, krasnoludowle byli już rozwiniętą rasą. Okazali się utalentowanymi budowniczymi, rzemieślnikami i wojownikami. Już wcześniej spotkali i zwyciężyli niezliczone istoty Chaosu i właśnie wtedy rozpoczęła się ich odwieczna wojna z goblinami oraz orkami (chociaż wielu ludzi wierzy, te gobliny i stworzenia pokrewne są zmutowanymi potomkami krasnoludów oraz elfów. Inni z kolei-uważają, że te złe istoty dostały się do naszego świata przez zniszczone przejścia).

Krasnoludowie wykorzystali kontakty ze starszą cywilizacją elfów', a uczciwa wymiana dóbr i idei pozwoliła im obu rozwijać się w spokoju, bezpiecznym od wpływów istot Chaosu. Zanim wybuchła miedzy nimi wojna, krasnoludowle cieszyli się dobrobytem, a ich populacja znacznie wzrosła. W Górach Krańca Świata wznoszono wielkie miasta, a z kamieni wydobytych w kopalniach, których tunele ciągnęły¹ się kilometrami, wykonywano przepiękne klejnoty. Wszystko to przepadło w czasie wojen z elfami - wojen, których źródłem była rywalizacja pomiędzy dwoma rasami.

Gdy skończyła się wojna i elfy opuściły Stary Świat, krasnoludowle nie potrafili obronić swego królestwa, jedna po drugiej, ich twierdze i miasta wpadały w ręce goblinów oraz ich sojuszników. Ostateczny cios padł 4000 lat temu - wybuchy woiłkanów zniszczyły wiele kras-noludzkjch siedzib, a ziemie na wschodzie pokryty pyłem, gruzami i wiecznymi chmurami. Wydaje się niemożliwe, by te Mroczne Krainy powstały w naturalny sposób, gdyż wydarzenia te zbyt dobrze odpowiadały celom istot ciemności. Po upadku krasnoludów, Góry Krańca Świata stały się rojowiskiem wszelkiego typu złych istot, w tym także zamieszkujących pustkę demonów, z kró-rych wiele czczonych jest przez gobliny jako bogowie.

Krasnoludowie nie zostali jednak całkowicie zniszczeni, chociaż, ich potęga znacznie zmalała. Ci z nich. którzy, pozostali w zniszczonych siedzibach, byli zmuszeni tło stałej walki z goblinami, tak że okres ten zyskał miano ery Wojen Gobtińskich. Jedno z nielicznych miast krasnoludzkich, które pozostały niezdobyte to Karaz-a-Karak, największa z krasnoludzkich posiadłości Było to jedyne miasto wzniesione wystarczająco daleko na północy, aby uniknąć wulkanicznej aktywności. Niektórzy krasnoludowie całkowicie opuścili Góry Krańca Świata, zakładając nowe siedziby w Górach Czarnych i Szarych.

•POCZĄTKI LUDZKOŚCI-

Działo się to po upadku wielkiego królestwa krasnoludów', gdy rozproszyli się oni między górami Starego Świata. Około 3000 lat temu i 4000 lat po upadku Dawnych Slannów' rozpoczął się rozwój ludzkości. Świat pozostawał wówczas pod wpływem Chaosu.

U niewielu z ludzi wpływy Chaosu były tak silnę, by zaczęli oddawać cześć bogom Chaosu, niewątpliwie jednak u całej rasy rozwinęły się aktywność, agresja i skłonność do kulturowej zmień-