1.2.5. W dziejach narodu żydowskiego ujawniły się cnoty społeczne: miłość ojczyzny (Judyta), sprawiedliwość, solidarność, ale również i wady narodowe, jak nietolerancja, okrucieństwo, mściwość. Stary Testament, opisując te dzieje, ukazuje szerokie obszary problematyki społecznej.
Celem zrozumienia zagadnień społecznych, jakie występują w Piśmie św. Nowego Testamentu, należy zdać sobie sprawę z ogólnego stosunku Chrystusa do problematyki społecznej, a mianowicie:
- Chrystus nie był reformatorem społecznym czy gospodarczym, toteż w Ewangelii nie należy szukać konkretnego i szczegółowego programu społeczno-gospodarczego;
- ogłoszenie Dobrej Nowiny nie było zapoczątkowaniem ruchu rewolucji społecznej. Ewangelia była zapoczątkowaniem reformy religijnej, a przemiany społeczne czy gospodarcze były tylko konsekwencją przemian religijnych.
2.1. Ogólne zasady i wskazania społeczne Nowego Testamentu
Dotyczą one zwłaszcza następujących zagadnień: godności osobowej człowieka, równości wszystkich ludzi co do godności natury, sprawiedliwości i miłości w życiu społecznym, prymatu dóbr duchowych w stosunku do materialnych.
2.1.1. Godność człoivieka. Zarysowana w Starym Testamencie nauka o obrazie Bożym w człowieku i wynikającej stąd wysokiej godności osoby została w Ewangelii dopełniona i pogłębiona. Chrystus uczył o nieporównanej cenie duszy ludzkiej (Mt 16,26), o powołaniu człowieka do królestwa Bożego (Mt 6,33), o wezwaniu człowieka do doskonałości: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt5,48).
2.1.2. Równos'ć. W świetle Nowego Testamentu wszyscy ludzie stanowią jedną wielką rodzinę, której Ojcem jest sam Bóg, i do którego tak właśnie wszyscy mogą się zwracać (Łk 11,2-4). Wszyscy są braćmi w Chrystusie, wszyscy są przez Chrystusa umiłowani aż do śmierci krzyżowej. Chrystus zwraca się szczególnie ku ubogim, przywracając im w ten sposób należną godność.
22