17

6. Kształcenie majstrów i kierowników

_____•--------------------------- 237

podejmowania decyzji, wciąga uczestników do czynnego udziału w zastanawianiu się nad różnymi problemami społecznymi w przedsiębiorstwie (²¹).

Najważniejsze zalety metody sytuacyjnej są następujące:

(1)    Ćwiczy w samodzielnym dostrzeganiu i analizowaniu konkretnych problemów.

(2)    Odzwyczaja od apodyktycznego i jednostronnego rozpatrywania zagadnień i pochopnego uogólniania, a to dzięki temu, że rozważane przykłady mają zwykle wiele rozwiązań, czasem równie dobrych, dyskusje zaś ujawniają, jak rozmaicie można interpretować i rozstrzygać te same sytuacje.

(3)    Uczy uzasadniać i krytycznie oceniać własne zdanie i własne pomysły.

(4)    Szkoli w umiejętności pracy zespołowej (jasne i prze

konywające wypowiadanie się, wnikanie w odmienny punkt widzenia, tolerancja w stosunku do niepodzielanych opinii).    - - —----

Druga z omawianych nowoczesnych metod kształcenia kierowników to tzw. metoda inscenizacji (role playing), która idzie jeszcze dalej w aktywizacji uczestników szkolenia niż metoda sytuacyjna. Polega ona na rozgrywaniu, inscenizowaniu sytuacji problemowych mogących występować w rzeczywistości w zespołach ludzi złączonych stosunkiem zwierzchnictwa i podporządkowania. Uczestnicy zajęć szkoleniowych zamieniają się w aktorów, którzy „grają” improwizowaną sztukę. Każdy z „aktorów” ma swoją „rolę”, np. majstra, dyrektora, urzędnika, robotnika itp. Puolę tę otrzymuje na piśmie, ale tylko w postaci ogólnikowych wytycznych i opisu sytuacji stanowiących punkt wyjścia (początek „wejścia na scenę”) dalej akcja

rozwija się już samodzielnie.

Praktyka stosowania tej metody wskazuje, że uczestnicy

inscenizacji potrafią zupełnie poważnie przejąć się swoją rolą, tak dalece, że spór powstały w toku inscenizacji prze nosi się na prywatne dyskusje po zajęciach, a przezy e emocje na długo pozostają w pamięci i wpływają na pozmej sze postępowanie w codziennej praktyce. Za e y ej m

(²¹) Bardziej szczegółowo omawia tę sprawę A. Ehrlic [