1 (154) 2

156

ką" « V powieściach ulegała już jednak romantycznym nowinkom z Zachodu, widać też pewną dbałość o realizm obyczajowy i charakterystykę psychologiczną postaci.

Drogim czołowym pisarzem pierwszej połowy HI wieku dla młodego czytelnika był Stanisław Jachowicz /1796-1857/* Urodził się w Galicji, gimnazjum kończył w Stanisławowie, uniwersytet we Lwowie, ¥ 1818 r* przeniósł się do Warszawy,gdzie najpierw pracował jako urzędnik, później poświęcił się wyłącznie pracy pedagogicznej* Próbował zapełnić lukę w wydawnictwach podręcznikowych pisząc m.in. ⁿNaukę w zabawęe"/)S2.9/, dziełko o charakterze elementarza. Celom wychowawczym miały służyć ⁿRozmowy many z Józią" /1830/ oraz "Rozrywki dla młodzieży rzemieślniczej" /1856/. Należał od roku 1832 do Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, organizując w jego ramach dwie ochronki dla dzieci*

Działalność literacką dla dzieci rozpoczął w roku 1824 wydaniem zbiorku wierszy pt. "Bajki i przypowieści"• ¥ roku 1827 wyszła "Pamiątka dla dobrych dzieci", w 1847 - "Nowe bajki i powiastki", w 1853 - "Sto nowych powiastek¹ oraz "Pisma różne wierszem". Ważną rolę wychowawczą spełniały dwa zbiorki pieśni, w których znalazły się teksty Jachowicza do melodii znanych wówczas kompozytorów, m,in. Chopina i Moniuszki, wydane pod tytułami "Śpiewy dla dzieci" /1854/ oraz "Hbwe śpiewy dla dzieci" /l855/*Już po jego śmierci, w roku 1858, wydano rozprawę z zakresu gramatyki języka polskiego pt."Pomysły do poznania zasad języka polskiego" oraz pracę noszącą tytuł "Elementarz"* Zajmowało go także czasopiśmiennictwo dla młodego czytelnika* V 1829 r* współpracował z I* Chrzanowskim

StarJflH ną J siaitflll zapaJm

*

przy intt

dzielni

liii

nej, silni ry haJMl tane m idee M dów T3BWI sosie;;. ;; m.ir, 'ii

szcmrill