2011 01 10 14 57 33 01

»analizę funkcjonalną« w kształcie zaproponowanym przez Pana {^jj lingera. SPI miał zatem rację, uważając, że nie ma jurysdykcji w sp₀j!j pomiędzy jednostkami i państwami członkowskimi” (pkt 26).

Z przywołanych orzeczeń wynika zatem, że katalog pozwanych z art » TWE ma charakter zamknięty.

6.1.4. Zakres podmiotowy skargi - legitymacja czynna

Zgodnie z art. 232 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską p_OWo. dów można podzielić na dwie grupy. Do pierwszej będą się zaliczać państwa członkowskie, Rada, Komisja, Parlament Europejski oraz Trybunał Obrachunkowy. Podmioty te mogą wnieść skargę na każdą bezprawną bezczynność innej instytucji. Do drugiej grupy zaliczają się natomiast jednostki, którymi przysługuje prawo skargi na niewydanie aktu prawnego do nich skierowanego, innego niż zalecenie i opinia.

Jak zatem widać, twórcy Traktatu ukształtowali prawo skargi na bezczynność analogicznie do prawa skargi o stwierdzenie nieważności. Wprowadzona została klasa swego rodzaju podmiotów nieuprzywilejowanych, które będą musiały wykazać w postępowaniu, że mają czynną legitymację procesową.

6.1.4.1. Skargi wnoszone przez instytucje i państwa członkowskie

Podobnie jak to się dzieje w przypadku skargi o stwierdzenie nieważności, instytucje i państwa członkowskie nie muszą wykazywać swojego interesu prawnego we wniesieniu skargi na bezczynność. Użyte w Traktacie sformułowanie „inne instytucje” nie obejmuje Trybunału Sprawiedliwości z uwagi na jego funkcję sądową. Ze względu na brak orzecznictwa w tym zakresie trudno orzec, czy instytucje muszą wykazać swój interes w uzyskaniu orzeczenia stwierdzającego bezczynność (tak jak niekiedy zdarza się w postępowaniach z art. 230 TWE). Wydaje się - ze względu na komplementarność obydwu postępowań - że taki interes musi po stronie skarżącego istnieć.

6.1.4.2. Dopuszczalność skargi jednostki

Artykuł 232 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską stanowi, że jednostka może wnieść skargę „na warunkach określonych w poprzednich

;h, stawiając zarzut jednej z instytucji Wspólnot '

,ó;. aktu skierowanego do niej, innego niż zalecenie h.h^IZZan,ecba^ wyda-

funkcjonalna nakazuje jednak przyjąć, że jednostka może T^Wykładnia

jedvnie aktu prawnego o charakterze wiążącyms _a ° ^3rzyc niewydanie

gać wydania aktu nieformalnego. Wskazuje na to nnJ*T ”^{,e moźe si}? ^d°ma-

Sadu Pierwszej Instancji z dnia 30 marca 2006 r w! ^WyraŻony w wyroku

_derKorkmaz i inni przeciwko Komisji*. Odrzum™    ^T'^{2/04 C}^en-

,v „porcie Komisji zalecenia, aby Rada zmieniła wa™iT    ^niezaw«cie

przedakcesyjnej dla Turcji.    warunki udzielania pomocy

Stojąc na stanowisku, że skargi o stwierdzeni. •

maja odrębny cel prawny, Trybunał wprowadzi! doZ"^' ‘ ^beza>™ość

r* •&Ezzs?Z!zr

TWH. Sy,nacie «, ilustruje

^u i^18/68 Eridania.

Wyrok ETS z dnia 10 grudnia 1969 r. w sprawach połączonych 10 i 18/68 Societa „Eridania” Zuccherifici Nazionali i inni przeciwko Komisji^{1 2 3}

Powodowie wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji udzielających pomocy z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej niektórym włoskim cukrowniom (10/68). Skargę uzasadniali naruszeniem warunków konkurencji na rynku. W trakcie postępowania powodowie zgłosili Komisji żądanie, aby ta sama uchyliła zaskarżone przepisy. Komisja nie udzieliła im żadnej odpowiedzi, co w ocenie powodów uzasadniało wystąpienie ze skargą na bezczynność instytucji (18/68). Trybunał odrzucił skargę o stwierdzenie nieważności z uwagi na niespełnienie testu Plaumanna - zagrożenie dla pozycji rynkowej skarżących nie zindywidualizowało ich w sposób wystarczający dla dopuszczenia skargi. W przedmiocie skargi na bezczynność natomiast wypowiedział się następująco:

1

Odmiennie uważa Jean-Paul Jacąue, który powołuje się na dopuszczeni    g

przeciwko zaniechaniu złożenia projektu budżetu, a więc    j^₀

cym, w wyroku ETS z dnia 27 września 1988 r. w spraw,e 302/871 1

Radzie (Zb. Orz. 1988, s. 5615). Por, tegoż, Dwu rnstuutwnnel de l Unwni bmopeen ^ Paris 2003, s. 633. Paul Craig i Grainne de Burca wskazują

zapadł na skutek skargi Parlamentu Europejskiego, a \\ icc po mio ’ może się wykazywać swojego interesu prawnego. W ocenie tyci.amorów jednostka moz, e domagać wytacz.be wydania aktu wiążącego. Por.: tychże, EU Law: Tm, Ca„s Materials, Oxford 2008, s. 531.

2

   Niepubl.

3

   Zb. Orz. 1969, s. 459.