2013 10 28 03 40

8

Krainy południowe

Wędrówki

Rozwój, rozprzestrzenianie i cofanie się współczesnych rodzin kręgów-ców, jakie odbywały się w erze kenozodcznej na północy, wywierały wpływ ma faunę kontynentów południowych. Ponieważ większość kręgowców lądowych rzadko tylko przekracza bariery morskie, aby osiedlić się na nowych terenach, nowo rozwijające się północne rodzimy mogły przedostać się na kontynenty południowe jedynie wtedy, gdy te miały połączenia lądowe z północą. To powodowało TÓżnice w zasiedleniu kontynentów południowych, bo nie wszystkie miewały połączenia z pół-' nocą równocześnie, Ponadto odmienności takie zależały od różnic między Palearktyką i Nearktyką. W okresach, kiedy te dwie krainy były wyraźnie inne, południowa migracja z nich obydwu dałaby w efekcie dwie odmienne fauny. W ten sposób Ameryka Południowa mogła otrzymać tylko te zwierzęta, które już były w Nearktyce, zaś Afryka tylko te, które były w Palearktyce. Przyczyną większości charakterystycznych cech faun kontynentów południowych są tylko różne w czasie połączenia z północą.

Wbrew ogólnej 'zasadzie, że kręgowce lądowe potrzebują lądu, aby po nim wędrować z jednego kontynentu na drugi, niektóre zwierzęta wydają się zdolne do migracji wzdłuż łańcucha wysp, jeśli przegrody morśkie nie są nadmiernie szerokie. Dotyczy to w szczególności gadów, ptaków, nietoperzy, szczurów i niektórych małych ssaków nadrzewnych. Przypuszczamy, że w wielu przypadkach miał miejsce ten właśnie sposób zasiedlania.

Jakkolwiek sądzimy, że większość rodzin ssaków powstała na północy, wiadomo, że nie dotyczy to wszystkich. Niektóre powstały w Ameryce Południowej, inne w Afryce | w Australii. Niekiedy południowe rodziny rozprzestrzeniały się pomyślnie ku północy, kiedy nadarzyła Się sposobność, częściej jednak pozostawały w swoich południowych ojczyznach, albo wymierały z przybyciem nowych form północnych,    > lAi ‘    ^