212 3

4. TURBINY PAROWE

Układ opisanej turbiny z jednym dwuwylotowym kadłubem wysokoprężnym, separatorem wilgoci i trzema równoległymi dwuwylotowymi kadłubami niskoprężnymi jest typowym rozwiązaniem przyjętym przez producentów również największych turbin dla elektrowni jądrowych. W układzie tym są realizowane m.in.: turbina firmy Siemens o mocy 1720 MW w elektrowni Olkiluoto (Finlandia) oraz turbina firmy Alstom o mocy 1750 MW w elektrowni Flamanville (Francja). Obie turbiny są wolnoobrotowe, na 1500 obr/min, tj. napędzają generatory w wykonaniu czterobiegunowym.

4.6. STRATY W TURBINIE I SPRAWNOŚĆ

4.6.1. Wstęp

W rzeczywistej turbinie przemianie ciepła zawartego w parze w pracę mechaniczną, otrzymaną na wale turbiny, towarzyszą straty, które wpływają na zwiększenie zużycia energii w porównaniu z turbiną idealną. Straty występujące w turbinie dzielą się na wewnętrzne, które wpływają bezpośrednio na zmianę stanu pary, oraz straty zewnętrzne, które nie wpływają na zmianę stanu pary.

4.6.2. Straty wewnętrzne

4.6.2.1.    Straty w zaworach turbiny

Przy przepływie pary przez zawory odcinające oraz zawory regulacyjne wskutek dławienia występują straty ciśnienia, ok. 3 —5% ciśnienia dolotowego. Przy częściowym otwarciu zaworu dławienie pary wzrasta.

4.6.2.2.    Straty w dyszach i kierownicach

Na skutek strat występujących w wieńcu stojanowym (tarcie poszczególnych cząstek pary, zawirowanie itp.) tylko część całkowitego, będącego do dyspozycji, adiabatycznego spadku entalpii z₀ - ha oraz część energii kinetycznej pary dopływającej z prędkością c₀ może być zamieniona na energię kinetyczną w kanałach łopatkowych wieńca stojanowego. Przez to para nie wypływa z wieńca stojanowego z prędkością teoretyczną c_u, lecz z prędkością rzeczywistą c, < c_u i ma entalpię /) > i_]a - strata energii kinetycznej została zamieniona na ciepło.

4.6.2.3.    Straty w wieńcu wirnikowym

W wirniku powstają straty z powodu uderzeń cząstek pary o krawędzie wlotowe łopatek, wirów, zassania pary, tarcia pary o powierzchnię łopatek, zmiany kierunku strumienia pary. W wyniku tych strat następuje zmniejszenie względnej prędkości wypływu pary z prędkości teoretycznej w₂, do rzeczywistej w₂.

212