205 3

4.4. PODZIAŁ TURBIN

uszczelniających). W kołnierzach kadłubów i śrubach ściągających powstają duże naprężenia i deformacje. Dlatego obecnie płaszcze wewnętrzne części wysokoprężnej buduje się bez kołnierzy, a obie połówki takiego płaszcza łączy się na gorąco pierścieniami zaciskowymi (rys. 4.9). Zmontowany wirnik z płaszczem wewnętrznym wkłada się do płaszcza zewnętrznego, który ma kołnierze i połączenia śrubowe. Przedstawiony na rysunku 4.10 kadłub średnioprężny turbiny jest kadłubem dwupłaszczowym, lecz płaszcz wewnętrzny ma połączenie kołnierzowe. W przypadku kadłubów na bardzo wysokie parametry pary w kołnierzach płaszczy zewnętrznych powstawałyby również duże naprężenia i kadłuby na takie parametry, tzw. kadłuby dzwonowe (konstrukcja garnkowa), nie mają podziału osiowego, lecz promieniowy, zatem nie mają kołnierzy. Ze względu na trudności montażowe rozwiązania takie są stosowane wyjątkowo (w Polsce nie ma takich turbin).

4.4.4. Podział turbin w zależności od sposobu realizacji obiegu cieplnego

W zależności od sposobu realizacji obiegu cieplnego turbiny dzieli się na: kondensacyjne, przeciwprężne, upustowo-kondensacyjne i upustowo-przeciw-prężne.

Turbiny kondensacyjne są budowane w celu uzyskania maksymalnej mocy mechanicznej (elektrycznej) z ciepła zawartego w parze. Turbiny są wyposażone w nieregulowane upusty pary, zwykle 3 -t- 8, służące do wielostopniowego regeneracyjnego podgrzewania wody zasilającej. Za wybranym wieńcem wirnikowym, następujący po nim wieniec stojanowy następnego stopnia turbiny jest przesunięty (rys. 4.10 i 4.11). Powstała w ten sposób szczelina na całym obwodzie wraz z komorą pierścieniową tworzą upust pary.

J L

pą
i /	*r J^1	' i ^1

Rys. 4.11. Przykładowy schemat jednokadłubowej turbiny kondensacyjnej

1,2, 3 - upusty nieregulowane; 4, 5, 6 - uszczelnienia labiryntowe; 7 - zasilanie parą

uszczelnień zewnętrznych; 8 - regulator ciśnienia pary do uszczelnień

205