255

Po osiągnięciu temperatury 300°C próbkę należy co godzinę wyciągać z pieca i po wystudzeniu porównywać z wzorcem. Za temperaturę spiekania należy przyjąć temperaturę, w której następuje zmiana wyglądu zewnętrznego, z wyjątkiem zmiany zabarwienia próbki. Zmiana zabarwienia (np. w przypadku wyrobów z włókien szklanych z jasnobrą-zowej na białą) związana jest przede wszystkim z wypaleniem się lepiszcza organicznego z próbki. W przypadku oznaczania odporności termicznej wyrobów uformowanych, próbkę przewidzianą do badania należy umieścić w piecu na 3 h w temperaturze, w której badany materiał powinien wykazywać odporność. Ocena wizualna polega, podobnie jak w przypadku oznaczania temperatury spiekania włókien, na porównaniu ze wzorcem. Zmiana barwy próbki jest dopuszczalna. Odporność termiczna welonu szklanego powinna wynosić 180°C, a wojłoku szklanego - co najmniej 250°C. Uwarunkowana jest obecnością lepiszcza, natomiast dla samych włókien szklanych powinna wynosić 500°C.

Odporność tworzyw sztucznych na działanie wysokiej temperatury i ognia jest oczywiście niewielka. Podczas produkcji spienionego polistyrenu czy pianek poliuretanowych wykorzystuje się dodatki chemiczne ograniczające palność. Wyroby tracą zdolność podtrzymywania płomienia, tzn. po jego odjęciu - gasną. Oznaczanie zdolności samogaśnięcia przeprowadza się metodą płomieniową na p. ibkach o wymiarach 150x50x13 mm.

W odległości 125 mm, prostopadle do podłużnej osi próbki, należy zaznaczyć linię graniczną. Zestaw pomiarowy powinien znajdować się pod wyciągiem umożliwiającym usunięcie dymu i spalin po zakończeniu badania. Próbkę należy zamocować w stojaku w taki sposób, aby dolna krawędź jej krótszego boku znajdowała się rówmolegle w stosunku do krawędzi palnika, w odległości 13 mm od jej górnej krawędzi. Palnik należy następnie umieścić pod próbką, aż ulegnie ona zapaleniu (rys. 3.72). Po tym czasie palnik usunąć i obserwować, kiedy zgaśnie próbka. Badany materiał uznaje się za samogasnący, jeżeli w czasie badania płomień zgaśnie przed osiągnięciem zaznaczonej linii na próbce.

Palnik

Rys. 3.72. Schemat stanowiska do oznaczania zdolności samogaśnięcia polistyrenu spienionego

W przeciwieństwie do tworzyw sztucznych, płyty gipsowo-kartonowe uznaje się za bardzo dobry materiał przeznaczony do izolacji ogniowej. Szczególnie dotyczy to płyt z dodatkiem włókna szklanego i hydrofobizowanych. W przypadku płyt gipsowo-kartonowych określa się trwałość struktury płyt przy opalaniu płomieniem ciągłym próbki poddanej działaniu naprężenia rozciągającego o stałej wartości.

255