310,311

310,311



310


Teorie literatury XX wu

Totalistyczne

cele

strukturalizmu


terackie. Następnie - sam system językowy był rozpatrywany przez struklittfl stów jako coś zamkniętego, ściśle determinującego powstawanie wypowiedzi, J tymczasem w wypadku praktyk literackich najistotniejsza była indywidiitillf i swoboda kreacji (bardzo często nawet za cenę pogwałcenia reguł systemowi! Wreszcie - strukturalizm traktował zawsze język literatury instrumentalnie fl ko tylko narzędzie przekazywania pewnych treści) i stąd brały się podwinHl właściwości analizy strukturalnej - jako „ahistorycznej, statystycznej i laljf nej”. Ostatecznie więc - podsumowywał Friedrich - strukturalistyczny, iituM projekt stworzenia „ścisłego literaturoznawstwa” na fundamencie naukowtffl zykoznawstwa przyczynił się do dewaluacji wysiłków niemieckich neokmiltf zmierzających na przełomie wieków do rozgraniczenia między naukami rodniczymi i humanistycznymi1. Podobnie argumentował nieco później z amerykańskich romanistów - dyskwalifikował projekt stworzenia ścisłej o literaturze, przypisując strukturalistom biurokratyzm, „nieadekwatną «litf ność”w badaniach, a przede wszystkim - osłabienie roli interpretacji li|| „uwięzienia znaków literackich w tautologicznej siatce nazw”. Przede wajitj jednak dostrzegał on u nich skłonności totalistyczne, oskarżając ich, ju/ he| nych uprzejmości, o „fantastyczny zamysł totalnej kontroli”'3.

Przytaczam komentarze wspomnianych badaczy, bo bardzo trafnl|j one również te zarzuty, które wobec poznawczych apetytów struktuiullltf stosowywali w latach sześćdziesiątych jego francuscy oponenci. Także |f spektywy tych ostatnich zyski płynące z adaptacji językoznawczych mir wiedzy o literatraturze wcale nie równoważyły strat. Zdewaluowany mit został po prostu zastąpiony nowym mitem struktury. Zdetronizowałici. miotowi empirycznemu i fenomenologicznemu przeciwstawiono wi/|d bardziej ryzykowne - samosterowność struktur i abstrakcyjność s/lucetf temów.

Baltimore 1966: oficjalny początek

Poststruktura-llzm jako domena amerykańska


Zarówno powyższa data,jak i związane z nią miejsce ujawniają kolcjnjl poststrukturalizmu: chociaż jego ojczyzną była niewątpliwie Francji, tu nie stał się on poniekąd „specjalnością amerykańską”'4.

Wprawdzie tendencje, które można by z obecnej perspektywy oltf już poststrukturalistyczne, pojawiły się we Francji jeszcze przed 1

HwIMrukturalizm


311



Md za w dokonaniach Michela Foucaulta (1926-1984) i Rolanda Barthes’a, |hI* > l< > historii przeszła wspomniana już data 1966, która została uznana za ofi-■VIX ijawienie się pierwszych sygnałów poststrukturalizmu w humanistyce, pili mą tego roku odbyła się bowiem słynna już konferencja w Baltimore, na sytccie Johna Hopkinsa. Nosiła ona tytuł: „The Languages of Criticism Sciences ofMan” (Języki badań literackich i nauki o człowieku), a jej mcjszym zadaniem było przeszczepienie na grunt amerykański idei fran-HHI. strukturalizmu, który w Stanach Zjednoczonych był wówczas stosun-.1 lo znany'5. Moment był jak najlepszy - w drugiej połowie lat sześćdzie-w Ameryce dożywała późnej starości szkoła Nowej Krytyki, która co f)łr| od lat czterdziestych nadawała ton tutejszej wiedzy o literaturze i kry-■tn.11 kiej. W latach sześćdziesiątych czuło się już jednak wyraźny przesyt literatury i sposobami jej analizowania proponowanymi przez badaczy ku New Criticism'1’, a nawet mówiono o zrutynizowaniu ich praktyk kry-Wvli, określając je pogardliwie mianem „interpretation industry” (przemysłu ■triacyjnego)'7. Dlatego też ze strukturalizmem wiązano duże nadzieje -iw .1 ię on po prostu nowym i atrakcyjnym prądem z Europy, który mógł Bo odświeżyć amerykańską wiedzę o literaturze, ale przynieść też skutecz-ptdotum na leciwą już, lecz ciągle jeszcze wpływową akademicką krytykę ki) w USA. Konferencja w Baltimore zgromadziła największe sławy ów-|[o francuskiego życia humanistycznego, przybyli na nią między innymi: ilrurd, Charles Moraze, Georges Poulet, Lucien Goldman,Tzvetan Toino 1 Hyppolyte,Jacques Lacanjean-Pierre Vemant, Nicolas Ruvet. Przy-Jrtlo.ik również dwaj myśliciele, którzy, jak się potem okazało, mieli sporni/,ić w planach strukturalistycznej misji w USA: Roland Barthes (uzna-wówi /.as za jednego z najbardziej wpływowych strukturalistycznych y Im r.itury) oraz filozof Jacques Derrida (1930-2004) (który w tym czadu tyle często wypowiadał się na temat strukturalizmu, że i jego związki ■Wunkicm wydawały się dość oczywiste). Problem jednak w tym, że za-Ikn lhes, jak i Derrida przyjechali do Baltimore z wystąpieniami, które -'"I fctzc/a dzisiaj dobrze widać - były już „poststrukturalistyczne”'8, a co I d i one właśnie (a w szczególności referat Derridy) zrobiły na amerykań-


Konferencj w Baltimoi


Amerykań

..przemytil

interpreta<


Uczestnic

konferenc


Wyst.jpiei Barthc. .1 i Dorrldy


f

P|l hi

mli.i


1 1


Iłu 1 yijl właściwie nieobecny w literaturoznawstwie amerykańskim - jeśli nic liczyć np. Kj|ń Northropa Fryca czy badań Romana Jakobsona - zob. tom materiałów pokon-■yjltycli: The Languages of Criticism and the Sciences ofMan: The Structuralist Contro-1, n,l l( Mackscy, F,. Donato, Baltimorc-London 1970.

^mjpkrmahzm amerykański.

11 tym K.M. Newton, In Defence ofl.iterary Interpretation: Theory and Practice, Lon-■H6,» 1 -a.

Id te był w tym samym roku współautorem narratologiczncgo numeru czasopisma Jdliiliili ulinnn"- lozob. Strukturalizm(II). Jednakże w Baltimore Barthes wygłosił Htcine verhe intransitif, który zawierał już wyraźne akcenty uznawane dziś za poit-liniimllltyczne - m.in. krytykę przcchodniości języku (uznawania go wyb|c/.nic za na-łli pi/rka/ywauia treści)


1

Zob. H. Friedrich, Strukfura/ismus und Struktur in Iiteraturwissenscha/iUtkZ' / II za: B. Allcman, Strukturalizm w literaturoznawstwie, tłum. K. Krzemień, ..1‘nittą racki” 1974,7. 3,8.196-197.

u Zob. L. Bersani, Czy istnieje nauka o literaturze?, tłum. E. Pazczołowsks, racki" 1974,7.. 3,8. 338.

14 Zob. na temat R. Gaichć, Dekonstrukcja i krytyka literacka, tłum. I) < )łt)\v,i, Im, ,|| W»pńłc7.c»na" 1993, nr 1, *. 36 (przyp. 5). To także tłumaczy, dlac/eąo imm i turalizm" pojawiła »ly najpierw na gruncie umrrykańnkim


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
158,159 158 Teorie literatury XX wu )»• łowej nieoficjalności, rozbijającej ustalone hierarchie spoi
250,251 250 Teorie literatury XX wil Lotman -Hjelmslev Struktura znaku wg Lotmana: plan wyrażan
120,121 120 Teorie literatury XX wieku maliści tak chętnie przywitali rewolucję w Rosji (bo stanowił
142,143 142 Teorie literatury XX ■ tekstura (ang. texture) vu " i Johna C. Ransoma, retoryi
144,145 144 Teorie literatury XX wieku ko taka spotykała się z krytyką bada Nowa Krytyka jako
180,181 180    Teorie literatury XX wl« kit Epistemologia jako metanarra-cja
182,183 182 Teorie literatury XX wi> l ■ język (niem. Sprache) - w filozofii In meneutyczncj pier
188,189 188 Teorie literatury XX wi* I. • Rozmowa jako metafora lektury słuchacz lub czytelnik”
214,215 214    Teorie literatury XX w I* M - po trzecie, zasada oscy la cj i pomiędzy
250,251 r 250 Teorie literatury XX u TERMINOLOGIA SZKOŁY TAR I IUHM ■ znaczenie - proces pr/ckottnu
104,105 104    Teorie literatury XX wlektl 1918: Husserl odchodzi na emeryturę. Promu
118,119 118 Teorie literatury XX wl< I konomia języka rn tura jako iftcerzanla ipeji
120,121 120 Teorie literatury XX wieku maliści tak chętnie przywitali rewolucję w Rosji (bo stanowił
100,101 2 100 Teorie literatury XX wieku Proces czytania jako aktywność nieprzewidywalna ści es
100,101 100 Teorie literatury XX wieku Proces czytania jako aktywność nieprzewidywalna ści este
106,107 106    Teorie literatury XX wieku 1975: Pierwsza monografia niemieckiej szkoł

więcej podobnych podstron