334 2

Węgiel aktywowany (Carbo medicinalis)

Przydatny zwłaszcza w bakteryjnych zakażeniach jelitowych i zatruciach. Dawkowanie: 1 g/kg m.c. z wodą.

Kaolin (Bolus alba, Enterosediv)

Attapulgitt (krzemian magnezowy)

Bentonit (koloidalny krzemian glinowy)

Związki te wykazują słabe właściwości adsorpcyjne.

Bolinan (poliwinylopirolidon) - wytwarzany w postaci tabletek syntetyczny polimer o właściwościach adsorpcyjnych. Dawkowanie u zwierząt nie zostało dokładnie ustalone; u ludzi stosuje się 4 tabl. (a 2,0 g) dziennie w dawkach podzielonych.

31.3.2.2. Środki ściągające

Wiele leków ściągających pojedynczych lub złożonych stosowanych jest w biegunkach u zwierząt. Ich działanie powoduje denaturację białek i śluzu na powierzchni błony śluzowej, prowadząc do zmniejszenia ilości wydzieliny zapalnej i śluzu. Środki te ograniczają również działanie różnych substancji (drażniących, toksycznych) zawartych w treści pokarmowej na błonę śluzową i mięśniową jelit. Jako środki ściągające stosowane są różne środki:

Tanina (Acidum tannicum, kwas garbnikowy)

Jako garbnik występuje w wielu surowcach roślinnych, m.in. korze dębu (Cortex Quercus) i kłączu pięciornika (Rhizoma Tormentillae). W przypadku biegunek stosuje się połączenia taniny z białkiem (Tanium albuminiatum - białczan taniny, Tanalbine, Tannalbin).

• dawkowanie. Doustnie - konie, psy: 10-20 mg/kg m.c. (w zależności od potrzeby) do 4 razy dziennie (do 2 g/pies, do 25 g/koń). Należy unikać przedawkowania, które prowadzi do podrażnienia przewodu pokarmowego i uszkodzenia wątroby. Salotannal zawiera taninę i salol (środek odkażający), preparat w postaci tabletek.

Sole bizmutu (Salicylan bizmutu, Dirkan)

Działają ściągająco, osłaniająco i zapierająco. Stosowany w biegunkach na tle bakteryjnych enterotokscmii. Cytrynian potasowo-bizmutawy (Citribin, Telen, De--Nol) tworzy przy nadżerkach błony śluzowej kompleksy bizmutawo-białkowe; ostatnio wykazano jego bakteriobójcze działanie w stosunku do Helicobacter py-

334