436

z weselem — • wii|i>iif jeszcze podówczas Machowy-w ano zwyczaj, iż przyjmowano takie wesele w p ścinę i pan sam albo panicz szedł w taniec z panu* miód* a pani lub panna z panem młodym. Eidf gif miały poczynać żniwa, gromada przychodziła a śpiewami do dworu, cały dwór wtedy wyjeżdżał w pola i obchodzono w sposób świąteczny tak aa zwany zoiynci. Tak samo i z końcem żniwa pnty-noaiła gromada do dworu wieńce ze zboża i znów z tańcami odprawiano tak zwano iMi, aśręie* czyli óiiynli W niektórych wsiach był obyczaj jedno poczyna f a drugie konczyr mszą św, na którą zbierała »iy cala gromada a pleban miejscowy miał do lago stosowna kazania Ale nic dosyć na takich nu tylko do roku odprawianych fes tac h czyli obrzędach które noszą na sobie charakter rodzinny; bo wszmk-żeż przez cały rok bez przerwy trwały takie stosan-ki pomiędzy gromadą i dworem. Nikt we wsi się nie urodził, nikt nie zachorował nikt nie umarł, ażeby wiadomość o tern najpierwej się o dwór ni* oparła, I żeby to nie apowodowało blizkiego zetknię da się strony obojej — a czy to deska na kolebkę, czy deska na trumnę, szła ona zawsze do chaty wieśniaczej ze dworu. Osobliwie w chorobach dziedziczka była zawsze wyrocznią i nieraz wiele,jej to dawało zajęcia. Nie wymawiała się wszakże nigdy od tego a Zygmuntowscy pisarze niejednokrotnie wspominają nam o niewiastach rycerskich dawnego