46 2

Omówione w poprzednim rozdziale zasady wyboru rzutów podczas sporządzania rysunku w rzutach prostokątnych (według metody europejskiej E) umożliwiają szybkie i łatwe narysowanie konstrukcji. Zadanie jest łatwiejsze, gdy dysponuje się materialnym modelem rysowanego przedmiotu. Jednak rysunek techniczny jest środkiem zapisu pozwalającym nie tylko na opisanie rzeczywistości, ale również nowych myśli - utworów projektanta i konstruktora. Z tego względu podczas sporządzania zapisu informacji technicznych w procesach projektowania sformułowane zasady należy traktować jako pewne wytyczne jego wykonania. Oczywistością jest, że dopiero końcowy zapis graficzny tych procesów może być przez nie zweryfikowany. Podczas początkowego etapu zapisu geometrycznych cech konstrukcji trudno jest przewidzieć dalsze fazy rozwoju konstrukcji, które mogą powodować konieczność zmiany układu rzutów. Zapis ukierunkowany na zmianę układu rzutów byłby działaniem nieefektywnym, ponieważ w procesie zapisu konstrukcji koncentrowalibyśmy się na formalnym sposobie przekazywania informacji, a nie jej treści.

Normy rysunkowe uwzględniają możliwość występowania takiej sytuacji, a obowiązujące standardy pozwalają na przedstawienie każdej informacji, niezależnie od etapu, w którym się ona pojawia. Jedynym wymogiem jest zachowanie przyjętej metody rzutowania, określonej przez układ rzutów podstawowych.

Wszystkie informacje niemożliwe do wyjaśnienia na rzutach podstawowych można podać na rzutach dodatkowych, jednoznacznie powiązanych z rzutami już istniejącymi. Rzuty dodatkowe umieszcza się w dowolnym miejscu arkusza rysunkowego, ale tak, aby nie pogarszały czytelności rysunku. Ma to również ten korzystny skutek, że bardziej racjonalnie wykorzystuje się przestrzeń arkusza, z reguły bez konieczności jego zwiększenia.

4.2.2. Rodzaje widoków

Widoki można podzielić według różnorodnych cech charakterystycznych. Jednak ich liczba oraz częste występowanie wielu równocześnie nie pozwala na stworzenie precyzyjnej klasyfikacji. Dla praktyki znaczenie ma nie tyle klasyfikacja widoków, ile uporządkowanie nazw.

Widoki można zasadniczo podzielić na dwie grupy, wyróżniające się pewnymi charakterystycznymi elementami ich zapisu graficznego lub przekazywaną treścią.

Pierwszego podziału widoków można dokonać w zależności od sposobu ich rozmieszczenia na arkuszu rysunkowym. Widoki rozmieszczone zgodnie