391 2

9.5. ZASILANIE URZĄDZEŃ POTRZEB WŁASNYCH ELEKTROWNI PAROWYCH

mniejszy wykonalny transformator na napięcie górne (np. 250 MVA, 400/110 kV), który zasila transformator rezerwowy, ograniczający moc zwarciową do poziomu dopuszczalnego na szynach rozdzielnicy potrzeb własnych.

W niektórych większych elektrowniach transformator rezerwowy przyłącza się do uzwojenia wyrównawczego połączonego w trójkąt, autotransformatora sprzęgającego dwie rozdzielnice najwyższych napięć (rys. 9.8c). Układ zapewnia dużą niezawodność pracy przy niedużych nakładach inwestycyjnych. Sposób ten, stosowany często w Rosji i USA, przyjęto również w Polsce (m.in. w elektrowniach: Adamów, Ostrołęka, Dolna Odra).

W klasycznym układzie liczba transformatorów rezerwowych jest zwykle nie mniejsza niż dwa, aby - w przypadku awarii jednego z nich - drugi zapewnił możliwość rozruchu (odstawienia) bloku i rezerwę zasilania urządzeń potrzeb własnych. W starszych elektrowniach transformatory rezerwowe zasilają rozdzielnice blokowe w układzie promieniowym kablowym (rys. 9.9). Zachowana jest przynależność jednoimiennych sekcji blokowych i rezerwowych w celu lepszej czytelności schematu (Elektrownia Łagisza). Duża awaryjność kabli w elektrowniach oraz pożary w kanałach kablowych spowodowały odstąpienie od tego rozwiązania. W nowoczesnych elektrowniach (Kozienice, Bełchatów) rozdzielnice rezerwowe są połączone szynowym mostem ekranowym o dużej niezawodności

Rys. 9.9. Schemat rezerwowania urządzeń potrzeb własnych bloków elektrowni w układzie promieniowym kablowym

391