573

krwi Q w danym miejscu naczynia jest równy iloczynowi pola przekroju naczynia i prędkości przepływu krwi w tym miejscu naczynia. Jeśli sumaryczne pole przekroju poprzecznego naczyń po rozgałęzieniu jest większe od pola przekroju naczynia przed rozgałęzieniem, to średnia prędkość przepływu krwi w rozgałęzieniach jest mniejsza niż krwi wpływającej do rozgałęzienia. Trzeba pamiętać, że powyższe wnioski dotyczą tylko średnich wartości prędkości przepływu krwi w naczyniach. Prędkość przepływu w naczyniach, zwłaszcza w dużych tętnicach, zmienia się w rytmie czynności serca (ryc. 18.4).

Szybkość przepływu krwi w aorcie gwałtownie rośnie w czasie wyrzutu krwi i lewej komory i osiąga prędkość około 140 cm/s. po czym zmniejsza się równic gwałtownie. W dalszej kolejności, jeszcze przed zamknięciem zastawki aorty obserwuje się krótkotrwały wsteczny (na ryc. 18.4 ujemna wartość prędkości przepływu) ruch krw i w aorcie. W czasie rozkurczu komory krew w aorcie w stępującej po-

Ryc. 18.4. Zmiany prędkości przepływu i ciśnienia krwi w aorcie i tętnicach nóg. W miarę oddalania się od serca pojawia się przepły w wsteczny w czasie rozkurczu, zwiększa się ciśnienie skurczowe, zmniejsza się ciśnienie rozkurczowe, ale jednocześnie maleje średnie ciśnienie. Jest to efektem odbicia fali tętna na zwiększających się oporach naczyniowych <R. F. Shmidl. G. Tbews).

573