625

16.2. NAKŁADY INWESTYCYJNE I KOSZTY PALIWA

pracochłonność ich budowy i montażu. W historii rozwoju elektrowni zwiększeniu mocy jednostek towarzyszyło podwyższanie parametrów pary, skutkujące zmniejszeniem jednostkowego zużycia pary, ciepła i paliwa. W rezultacie ulegają zmniejszeniu wymiary i kubatura elementów wyposażenia elektrowni, a także budynku głównego i innych budowli (chłodni kominowych, urządzeń nawęglania i odpopielania, obiektów gospodarki wodnej itp.), a co za tym idzie następuje zmniejszenie jednostkowego zużycia materiałów. Ma to istotne znaczenie, ponieważ ze wzrostem parametrów zwykle rosną jednostkowe koszty materiałów (głównie nowych gatunków żaroodpornych stali stopowych). Zależność jednostkowych nakładów inwestycyjnych na budowę dużych elektrowni parowych od mocy bloku energetycznego (wartości uśrednione z wielu źródeł) przedstawiono na rysunku 16.2.

Rys. 16.2. Względne jednostkowe nakłady inwestycyjne na budowę elektrowni parowej w zależności od mocy bloku

We wstępnych analizach można się też posłużyć następującą zależnością określającą jednostkowe koszty budowy elektrowni (nakłady inwestycyjne)

k_tj = cP^(al)    (16.20)

gdzie: c - stała; a - wykładnik potęgi, zwykle a = 0,7 -e 0,8; P - moc bloku energetycznego.

Na jednostkowe koszty budowy elektrowni ma też wpływ liczba bloków tej samej mocy. W miarę wzrostu ich liczby jednostkowe koszty spadają, ale w coraz mniejszym stopniu. Przy dwóch blokach zamiast jednego jednostkowe koszty maleją o ok. 5-e6%, przy czterech o dalsze 3 — 4% i przy sześciu o dalsze 2-e 3%. Dla elektrowni o większej liczbie bloków oszczędności są już mało istotne, a nawet należy się liczyć ze wzrostem kosztów, spowodowanym odległościami transportowymi różnych czynników roboczych (węgla, popiołu, wody).

Dość istotny wpływ na jednostkowe nakłady inwestycyjne ma rodzaj spalanego paliwa i jego wartość opałowa. Im gorsze paliwo, tym większe jego zużycie w celu uzyskania takiej samej mocy cieplnej kotła. Sam kocioł (głównie

625