68

Komunikacja interpersonalna

z innymi. Precyzja, rzeczowość wypowiedzi jest szczególnie pożądana, gdy konieczna jest standaryzacja i dokładność wykonania. Jeżeli jednak celem jest inspiracja, pobudzenie inicjatywy odbiorcy komunikatu, to wskazany jest komunikat nieco bardziej ogólny*². Powraca zatem ponownie kwestia celu działań, który ma być osiągnięty poprzez proces komunikowania się. Werbalne procedury komunikacyjne wykorzystywane w relacjach interpersonalnych mogą być równie użyteczne, jak i bezużyteczne w określonym kontekście.

Tabela 4. Charakterystyko form komunikacji werbalnej

KOMUNIKACJA USTNA	KOMUNIKACJA PISEMNA	KOMUNIKACJA ELEKTRONICZNA
• ma mniej formalny	• stanowi trwały zapis	• może mieć zarówno
charakter	komunikatu	charakter ustny,
• jest mniej precyzyjna	• bywa bardziej	jak i pisemny
niż pisemna	precyzyjna niż ustna	• gwarantuje szybkie
• natychmiast możemy	• jest bardziej	tempo przekazu
uzyskać informację	czasochłonna	informacji
zwrotną	• utrudnia	• większa dbałość
• umożliwia szybkie	natychmiastowe	o precyzję komunikatów
przekazanie informacji	uzyskanie informacji	• lepsza kontrola
• częściej ją inicjujemy	zwrotnej	nad przekazywaną
• odbywa się w czasie	• charakteryzuje	informacją
rzeczywistym	się przesunięciem	• umożliwia powrót
• jest ulotna - nietrwała,	czasowym między	do treści komunikatu
• jest wzbogacona	nadawcą i odbiorcą	• eliminuje nużące
o przekaz niewerbalny	• rzadziej z niej	zebrania
(+/-)	korzystamy	• standaryzuje procedury
• ma charakter	• wielokrotnie możemy	działania
dwukierunkowy	do niej wracać •    jest prawie pozbawiona przekazu niewerbalnego (-i-/-) •    najczęściej ma charakter jednokierunkowy	•    optymalizuje zasoby organizacji •    poprawia wydajność pracy •    wykorzystuje niektóre typy komunikatów niewerbalnych (?) •    poprawia naszą konkurencyjność przez wykorzystanie nowoczesnych technologii •    może mieć charakter jedno- lub dwukierunkowy

Źródło: opracowanie własne.

Hayaknwa ujął tę zależność w tzw. „drabinie abstrakcji Ilayakawy". Por. S.P. Morrcale, B.H. Spitzberg, J K. Barge, op. cit., s. 156-158.