i zagraniczne najczęściej w drodze finansowaniu deficytu budżetowego powstałego
w latach poprzednich. Najważniejszym elementem prowadzenia polityki długu publicznego jest zdawanie sobie sprawy z obsługi długu publicznego, co wiąże się z wydatkami wykupu papierów wartościowych.
Deficyt budżetowy może być uchwalony w planie finansowym państwa jeżeli jest zachowane 3% deficytu budżetowego do PKB
Ważne jest to. że deficyt jest różnicą między dochodami a wydatkami Podstawowym warunkiem jest nie przekraczanie granicy.
Zapotrzebowanie Skarbu Państwa na pożyczki krajowe i zagraniczne może się wiązać nie tylko z potrzebą zapewnienia płynności finansowej w gospodarce pieniężnej sektora publicznego, ale i może być również to związane z pokryciem deficytu budżetowego.
Wydatki publiczne
Oznaczają rozkładanie środków pieniężnych zarówno przez państwo jak i instytucje publicznoprawne.
Wydatki publiczne dzielimy na dwie grupy:
1. wydatki związane z zakupem dóbr i usług
2. wydatki o charakterze transferowym.
Specyfika tych wydatków
Wydatki związane z zakupem dóbr i usług mają charakter ekwiwalentny za wydatkowane pieniądze podmioty sektora publicznego korzystają określone towary.
Wydatki transferowe za nie podmioty publiczne nie otrzymują żadnego ekwiwalentu stanowią jednocześnie dochody podmiotów, które je utrzymują. Można wydatki podzielić na:
1. wydatki bieżące - są przede wszystkim związane z bieżącym funkcjonowaniem jednostek sfery budżetowej np. wynagrodzenie
2. wydatki przeznaczone na dotacje np. dotacje dla szkół.
3. wydatki rzeczowe np. opłata za energię, zakup komputerów
4. Wydatki o charakterze inwestycyjnym - związane z finansowaniem inwestycji jednostek budżetowych sektora publicznego.
5. Wydatki związane ze spłatą poręczonych przez budżet kredytów na wydatki inwestycyjne.
Te wszystkie przeglądy dokonane sektora publicznego /sektor publiczny i prywatny/. Są pewne podmioty, które mają bardzo zróżnicowaną gospodarkę, a nie należą do tych sektorów gospodarki pozabudżetowej i budżetowej. Utworzona i weszła w życie ustawa o gospodarce komunalnej i przedsiębiorstwa komunalne na podstawie których do tej pory funkcjonowały jako zakłady budżetowe. A na mocy ustawy utworzono ja jako jednoosobowe spółki. Takie przekształcenia spowodowały, że sposób zarządzania np. komunikacją miejską staje się bardziej przejrzysty. Zasady finansowania działalności takiego przekształconego przedsiębiorstwa pozostają niezmienione. Ponieważ organy innego samorządu zachowują uprawnienia do ustalania cen, takie przekształcenie przedsiębiorstwa funkcjonującego jako zakład budżetowy w spółce może powodować pozostanie w sektorze publicznym, czy jego wyjście z sektora. Część instytucji podporządkowana jest ustawie o finansach publicznych, polega w zasadzie organizowanie dotacji. Jak z tego wybrnąć z tego chaosu.
Trzeba przejść do prawa budżetowego. Jeżeli chodzi o ustawę o prawie budżetowym definiuje on sektor publiczny, jako sektor finansów publicznych. Znajduje ona tylko uzasadnienie i zapis dla sektora finansów publicznych. Charakteryzuje się ten sektor poprzez dochody i wydatki takich planów finansowych:
- budżet państwa
- budżet gmin.
Państwowych jednostek gospodarki pozabudżetowej i gminnych jednostek gospodarki poza budżetowej. Państwowych funduszy celowych.
Czyli 89ktor publiczny jest definiowany w taki sposób, źe zaliczone są do niego te jednostki państwowe, których plany finansowe są określane w ustawie budżetowej. Czyli komunalne jednostki budżetowe I komunalne jednostki gospodarki pozabudżetowej.
Natomiast w praktyce sytuacja występuje inaczej, bo bilans nazw sektora publicznego, który miałby znajdować odzwierciedlenie w uchwalonym budżecie nie^ obejmował pewnych funduszy celowych np -ubezpieczenia rolników i na szczeblu gminnym.
W związku z tym poza tak rozumianym zakresem sektora publicznego znajdowały się szkoły wyższe, instytucje kultury, związki komunalne, sejmiki wojewódzkie, również inne instytucje lub agencje, które powołano na podstawie odrębnych ustaw i posiadały osobowość i statut prawny. Ta ustawa nie znajdowała miejsca dla rozwoju sektora publicznego. Bo nie mogą działać w oderwaniu od siebie dwa elementy jeden realny w postaci rzeczywiście funkcjonującego sektora publicznego, a 2 finansowy w postaci finansów
ł