a (2)

WOLNOŚĆ na pewno nie jest ona możliwością zaspokojenia wszystkich swoich pragnień łub uleganiem wszelkim swym skłonnością Daleka Jest od _ samowoli i pozostaje w zgodzie z postulatem uznania każdego człowieka za osobę, które- przysruguje godność osobistą Aby poczuć się wolnym, trzeba mieć możSwośd samookreślenia się. a więc "cziałać lub n-e działać tak lub inaczej, czyi; decydować i wybierać a także opie'ać się presji zewnętrznej" SPRAWIEDLIWOŚĆ wyraża się w postawie człowieka polegającej “na gotowości oddawania każdemu tego. co nus się należy, czy- inaczej mówiąc- na traktowaniu każdego zgodnie z jego up.-awTvenis.ri{z£si\;gami)*

29.    Paradygmaty nauk społecznych a budowanie teorii pedagogicznych. Faracygma* - definicja pojawiła się w łatach £0 dzięki Kuhn

Kuhn uważał, ze nie ma jednegc paradygmaty, ale jest. co najmniej 2. które się zwalczają Zaproponował Nauka rozwija się wedle schematu na początku:

-    etap naukowy

* etap przednaukowy (dawne wierzenia, przesący) problem nauka

-    etap hsbocentryczr.y {od XVI w )

(nauki normalnej) rewolucyjna. W każdej nauce trwa konflikt porady. Paradygmaty - to powszechnie uznawane osiągnięcia naukowe, kłó'o w pewnym czasie dostarczają społeczności uczonych modelów.

prób emćw i ich rozwiązań

-    to style myślenia i sposoby stawiania i rozwiązywana problemów badawczych Paradygmat to NIE dogmat Par-aćyęmat nie jest dany raz no zawsze, jest wypracowany, cały czas się zmień a. nie istnieje powszechnie do jego całko-wilej słuszności i ebowązkcwości Cechy Paradygmatu:

-    Logiczny • jasne, uproszczony -Prośby

-    Musi nam służyć do tworzenia teorii szczegółowych

Paradygmat - zbiór ogólnych i ostatecznych przesłanek wyjaśnianiu jakiegoś obszaru, rzeczywistość, przyjęty I upowszechni cny jako wzór w nauce.

Paradygmat nauk społecznych:

A. Humanizm - cech : suo-ektywny . nastawiony na badania struktur społecznych B Radykalny

C.    Urn arkowane podejśde. zmiana sposobu myślenia relacji międzyludzkich

D.    Wa2niej$ze cd stnjktu' społecznych są funkcje społeczne, prawnicze, homeostaza społeczna

30. Metody wychowania

Przez metody wychowan a rozumie się na ogół systematyczne stosowane sposoby postępowania wychowawczego lub powtarzalne czynności zmierzające do urzeczywistnienia celów, jakie stawia scbie wychowawca [ckoń, Konarzewski) r METODA MODELOWANIA (metoda przykiaou)nazywa się ją metodą działania własnym przykładem lub metodą dawania dobrego przykładu. A.Bunćcry zgodnie z przypuszczeniem można by wskazać na pewne różnice znaczeniowe między poszczególnymi jej nazwami, to jednak każda z mch łączy się z takim samym procesem uczenia się i to nie zaJezrie od tego, co przyjmuje obserwator od swego modela, kim łub, czym jest dany model oraz jakie są warunki i okoliczności sprzyjające upodobaniu się do zachowań modelowych

2. METODA ZADANIOWA polega ona na powierzeniu dzieciom i młodzieży konkretnych zadań, których wykonanie prowadzi zwrotnie do konkretnych zmian i zachowań oraz podstaw pożądanych z wychowawczego punktu widzenia, a lakze do wzbogacenia ich wiedzy i doświadczeń w określonej dziedzinie działalności.

3. METODA PERSWAZYJNA polega

ona głównie na uświadomieniu dzieciom i młodzieży różnych obowiązków powinności, jakie maja. wobec społeczeństwa, innych ludzi i samych siebie oraz na przypomnieniu przysługujących im praw. Wszelka perswazja jest przekonywaniem kogoś o czymś ra tłumaczeniem czegoś komuś.

4.    f.tE~ODA NAGRADZANIA polega na promowaniu zacnowsń pożądanych z wychowawczego punktu wiczena ze pomocą udzielenia pochwal (uslme pisemnie) lub przyznawana nagród (materia ne)

5. METODA KARANIA jest cr.3 sposobem oddziaływania wychowawczego za pomocą świadomie stosowanych ka*. celem zapobieżenia powtórzenia p-zez chłopców i dziewczęta zachowań niezgodnych z obowiązującymi w Zybu wartościami moralnymi

6.    METODA ODZIAŁYY/AŃ GRUPOWYCH poega ona nurt na aktywizowaniu dzico i młodzieży w działalności zespołowej i samorządowej, w rym w organizowaniu z ich pomocą różnego typu zajęć łączne z lekcjami.

31. Techniki w7chowania.

Przez metody wychowawcze rozumie się ra ogól systematyczne stosowane sposoby postępowania wychowawczego lub powtarzalne czynności zmierzające do u*zeczywistnienia celów, jakie stawia sobie wychowawca ( O.kcń .

Konarzewski)

1 .TECHNIKI WYMIANY OPINI technik, wychowawcze, cechą konstytutywną jest wymiana opinń dzieci i młodzieży, maja na celu głównie pogłębienie ich współdziałania oraz b*iższe ich poznanie. Składają się na nie takie techniki wychowania jak technika . burzy mózgów', technika decyzji grupowej technika sondażu opinii, technika swobodnej ekspresji słownej technika kontaktów medzyludzkjch

2. TECHNIKI OPARTE NA DRAMATYZACJl techn ka wymagająca szczególnych umiejętności pedagogicznych, technika ta odwolu_;e się do organizowania różnych akcji scenicznych wraz z dialogiem. Zalicza się do nich technikę soqo dramatyczną, technikę gier dramatycznych i technikę dramy

3.    TECHNIKI WZMOCNIENIA POZYTYWNEGO ł NEGATYWNEGO pierwsze z nich śluzą rozwijaniu i pogłębianiu zachowań pożądanych, drugie natomiast są próbą przeciwstawienia się zachowaniom niepożądanym z wychowawczego i moralnego punktu widzenia

4.    TECHNIKI ODZJALYWAŃ NIEWERBALNYCH są to techniki wysoko cenione, należą dc nich m.in.: technika Swobodnej ekspresji plastycznej, technika ignorowania zachcwań niepożądanych

5. TECHN1KI ORGANIZOWANIA WOLNEGO CZASU organizowanie czasu pozostającego do ich dyspozycji poza praca czy zadaniami, jakie maja ćo wykonana zwłaszcza w rod2ir.ie i szkole. Techniki te bywają także technikami (formami) rekreacji Umożliwiają one dziewczętom i chłopcom korzystania z godzinowego wypoczynku i rozrywki Zgodnie z sugestią Kazimierza Czajkowskiego można mówić o czterech rodzajach takich technik, mianowicie o formach rakreacp kulturalno- rozrywkowej, twórczej, fizycznej (ruchowej) i przez działalność społeczną drugiego człowieka.