Bez nazwy

Bez nazwy



190 V. Redakcja tekstu

fory, ironii lub litoty może się okazać pożyteczne. Oto tekst napisany językiem rzeczowym, a następnie jego wersja obrazowa.

Wersjo rzeczowa - Krasnapolsky nie jest najbardziej wnikliwym interpretatorem dzieła Danielego. Doszukuje się on w tekście treści prawdopodobnie nie zamierzonych przez autora. Ritz rozumie wers „e a sera mirar le nuvole” |a wieczorem podziwiać obłoki] jako zwykłą uwagę na temat krajobrazu, podczas gdy Krasnapolsky dopatruje się w nim aluzji do działalności poetyckiej. Nie należy zdawać się na zmysł krytyczny Ritza, ale i nie sposób ufać Krasnapolskyemu. Milton zauważa, że „o ile interpretacja Ritza przypomina ulotkę dla turystów, o tyle interpretacja Krasnapolskyego wydaje się kazaniem wielkopostnym". I dodaje: „doprawdy, dwóch doskonałych krytyków".

Wersjo obrazowa - Nie jesteśmy przekonani, by Krasnapolsky był najbardziej wnikliwym interpretatorem dzieła Danielego. W swojej interpretacji zdaje się on wkładać pewne poglądy w usta autora. Ritz rozumie wers „e a sera mirar le nuvo-le" |a wieczorem podziwiać obłoki] jako zwykłą uwagę na temat krajobrazu, podczas gdy Krasnapolsky puszcza wodze fantazji, dopatrując się w nim aluzji do działalności poetyckiej. Ritz może nie jest wzorem wnikliwości krytyka, ale także Krasnapolskyego warto wziąć pod lupę. Jak zauważa Hilton, o ile intepretacja Ritza przypomina ulotkę dla turystów, o tyle interpretacja Krasnapolskyego wydaje się kazaniem wielkopostnym: dwa modele doskonałego krytyka.

Dostrzegłeś zapewne, że w drugiej wersji pojawiają się rożne figury retoryczne. Przede wszystkim litota: stwierdzenie, że nie jest się przekonanym, by był wnikliwym interpretatorem oznacza, że jest się przekonanym, że nie był wnikliwym interpretatorem. Następnie metafory: wkładać komuś pogląd w usta, puszczać wodze fantazji. Dalej: stwierdzenie, że Ritz nie jest wzorem wnikliwości krytyka oznacza, że jest kiepskim interpretatorem {litota). Przywołanie ulotki dla turystów i kazania wielkopostnego to dwa porównania, podczas gdy uwaga, że obaj autorzy są doskonałymi krytykami to przykład ironii: wypowiada się zdanie, które oznacza swoje przeciwieństwo.

Figur retorycznych można używać lub nie. Używając ich, zwykle zakładamy, że czytelnik jest w stanieje pojąć i że dzięki nim zagadnienie zostanie przedstawione w sposób bardziej zwięzły i przekonujący. Nie trzeba się zatem zastrzegać ani niczego wyjaśniać. Jeśli uważa się czytelnika za idiotę, nie należy stosować figur retorycznych. Zatem używanie ich i opatrywanie wyjaśnieniami jest robieniem idioty z czytelnika, który mści się, uznając za idiotę autora. Oto przykład, jak lękliwy autor wtrącałby usprawiedliwienia i zastrzeżenia dla wprowadzanych figur retorycznych:

Wersja obrazowa opatrzona zastrzeżeniami - Nie jesteśmy przekonani, by Krasnapolsky byl... najbardziej wnikliwym interpretatorem dzieła Danielego. W swojej interpretacji zdaje się on... wkładać pewne poglądy w usta autora. Ritz rozumie wers „e a sera mirar le nuvole" (a wieczorem podziwiać obłoki) jako zwykłą uwagę na temat „krajobrazu”, podczas gdy Krasnapolsky... puszcza wodze fantazji, dopatrując się w nim aluzji do działalności poetyckiej. Ritz może nie jest... wzorem wnikliwości krytyka, ale także uwagi Krasnapolskyego warto... wziąć pod lupę. Jak zauważa Milton. o ile interpretacja Ritza przypomina... ulotkę dla turystów, o tyle interpretacja Krasnapolskyego wydaje się... kazaniem wielkopostnym i określa ich (ale ironicznie!) jako dwa modele doskonałego krytyka. Jednak żarty na bok... itd.

Jestem przekonany, że nawet ćwierćinteligent nie napisałby tekstu tak naszpikowanego zastrzeżeniami i porozumiewawczymi uśmieszkami. Przesadziłem (i tym razem zaznaczam to, ponieważ z dydaktycznego punktu widzenia jest ważne, by parodia została jednoznacznie zdemaskowana), kondensując w krótkim fragmencie wiele wad początkującego pisarza. Przede wszystkim użycie wielokropków, które ostrzegają „uwaga, teraz będzie niezłe!”. Dziecinne. Jak zobaczymy, wielokropków używa się tylko w cytatach, by zaznaczać opuszczone fragmenty lub ewentualnie zamiast kropki, aby zasygnalizować, że wyliczenie nie zostało skończone, że można by jeszcze wiele powiedzieć. Ponadto, użycie wykrzyknika dla nadania stwierdzeniu emfazy, wyjątkowo nie pasuje do pracy naukowej. Przeglądając tę książkę, przekonasz się, że użyłem wykrzyknika jeden czy dwa razy. Na tyle możesz sobie pozwolić, jeśli chcesz podnieść czytelnika z fotela i uwydatnić szczególnie mocne stwierdzenie, typu „uwaga, nie popełnij nigdy tego błędu!”. Ale generalnie należy mówić cichym głosem. Jeśli przekazujesz ważne rzeczy, zrobi to większe wrażenie. Wreszcie, autor ostatniego fragmentu usprawiedliwia się z użycia ironii (jakkolwiek cudzych) i podkreśla je. Oczywiście, jeśli ci się wydaje, że ironia Miltona jest zbyt subtelna, możesz napisać: „Hilton ironicznie stwierdza, że


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Bez nazwy 186 V. Redakcja tekstu wielkimi pisarzami. Można zalecić kilkakrotne przeredagowanie prac
Bez nazwy 208 V. Redakcja tekstu feryjne wobec głównego zagadnienia lub tylko powtarzają twoje stwi
Bez nazwy 210 V. Redakcja tekstu na końcu pracy. Umożliwia ona ogarnięcie wzrokiem uwzględnionego m
Bez nazwy 220 V. Redakcja tekstu jednego do stu pięćdziesięciu). Będziesz miał pokusę, by przez dod
Bez nazwy 192 V. Redakcja tekstu mamy do czynienia z dwoma doskonałymi krytykami”. Ale ironia musi
Bez nazwy 194 V. Redakcja tekstu artykuł pokazuje nam", ponieważ takie wyrażenie nie pociąga z
Bez nazwy 196 V. Redakcja tekstu uczonych o niekwestionowanym autorytecie, dane głównego urzędu sta

więcej podobnych podstron