Gracze
Ten rodzaj fanatyzmu przejawia się nadmiernym zainteresowaniem grami znajdującymi się w telefonach komórkowych. Aparat komórkowy staje się konsolą do gry. Uzależnieni oddają się tej rozrywce niezwykle często i nie przestają grać, dopóki nie pobiją nowego rekordu.
SWT
Osoby cierpiące na syndrom włączonego telefonu (SWT) obawiają się wyłączyć swój aparat. Zawsze mają przy sobie zapasową naładowaną baterię, by nie pozbawić się nagle możliwości korzystania z telefonu. Często nie wyłączają aparatu również na noc.
Uzależnieni od telefonu stopniowo wycofują się z relacji ze światem, spędzając wiele czasu samotnie. By złagodzić samotność (chociaż sami do niej doprowadzili), przez długie godziny nie rozstają się z telefonem. Grają na przykład w gry interaktywne i bez przerwy wysyłają SMS-y. Sprawia to, że mogą zapomnieć, jak wygląda prawdziwa rozrywka i wyrażanie emocji w komunikacji werbalnej. Poza tym koncentracja na nieustannym wysyłaniu SMS-ów prowadzi do mentalnego oderwania od rzeczywistego świata.
„Konieczność pośrednictwa technologii w relacjach emocjonalnych naraża jednostki na niebezpieczeństwo utraty autentyczności i jednocześnie umiejętności wchodzenia w bezpośrednie relacje oparte na wewnętrznych zasobach emocjonalnych. Zagraża również utratą nawyku nawiązywania komunikacji o charakterze spontanicznym i pierwotnym, zastępowanej spreparowaną formą, pozornie tylko oryginalną” (Di Gregorio, 2003, s. 75).
Inne możliwe konsekwencje, wspólne dla wszystkich uzależnień behawioralnych, to: zanik zainteresowań (takich jak na przykład zamiłowanie do sportu i dających satysfakcję rozrywek), gwałtowne wahania nastroju, zaburzenia snu i odżywiania, nadużywanie leków i narkotyków, popadnięcie w długi z tytułu nadmiernie wysokich rachunków telefonicznych, konflikty z bliskimi (w relacjach ze współmałżonkiem) i kłopoty w życiu zawodowym.
Ponieważ uzależnienie od telefonii komórkowej zalicza się do nowych uzależnień, to znaczy do patologii rozpoznanych i analizowanych dopiero od niedawna, badania przeprowadzone
213