CCI20111111109

jącej dwie anody (rys. 8-5a) — nazywanej duodiodą. Za pośrednictwem duodiody uzyskuje się prostowanie pełnookresowe i prąd pulsujący o przebiegu przedstawionym na rys. 8-5c. Prąd taki nadaje się do ładowania akumulatorów i do galwanizacji. Jeżeli jednak zależy na otrzymaniu napięcia czy prądu o wartości stałej, pulsację można wygładzić za pomocą specjalnych filtrów (zestawionych z pojemności i indukcyjności).

8.3. Lampy trójelektrodowe — triody

Przez wprowadzenie pomiędzy anodę i katodę trzeciej elektrody, zwanej siatką sterującą, otrzymuje się lampę trójelektro-dową, czyli triodę. Siatkę sterującą wykonuje się w postaci spi-ralki z drutu otaczającego współosiowo katodę (rys. 8-6). Siatka umożliwia sterowanie prądem anodowym, przez zmianę potencjału siatki. Jeżeli np. siatka uzyska potencjał ujemny względem katody, to spowoduje ona hamowanie elektronów podążających z katody ku anodzie, co przyczyni się do zmniejszenia prądu anodowego. Przy odpowiednio wysokim ujemnym napięciu siatki — U_s można zupełnie powstrzymać dopływ elektronów do anody, czyli doprowadzić prąd anodowy do zera.

$ Katoda $    |/4

Rys. 8-6. Trioda: a) uproszczony schemat budowy triody, b) symbole graficzne triod

Jeżeli napięcie siatki względem katody U_s jest dodatnie, ale mniejsze od napięcia anodowego, to siatka wspomaga działanie anody, do której dochodzi wówczas większa ilość elektronów. Część tych elektronów dochodzi również i do siatki, powodując w obwodzie siatka-katoda prąd zwany prądem siatkowym.

Przy normalnej pracy triody siatka najczęściej ma względem katody pewien potencjał ujemny.

Na rys. 8-7 przedstawiono schemat układu połączeń triody umożliwiający zdjęcie jej charakterystyk. Jak wynika ze schematu, pod wpływem doprowadzonych napięć do siatki U_s i do anody U_a płyną odpowiednio prąd siatkowy I_s i prąd anodowy I_a.

Rys. 8-7. Schemat układu połączeń do zdejmowania charakterystyk triody

Za pomocą dzielnika napięcia a—b przez przesuwanie suwaka X możemy zmieniać napięcie siatki U_s od wartości dodatnich do ujemnych, a napięcie anodowe — za pomocą dzielnika napięcia c—d przez przesuwanie suwaka Y. Zależności pomiędzy tymi wielkościami przedstawia się w postaci charakterystyk: siatkowej — zależność prądu anodowego I_a od napięcia siatkowego U_s przy stałym napięciu anodowym U_a = const., i anodowej, podobnie jak w diodzie — zależność prądu anodowego I_a od napięcia anodowego U_a przy stałym napięciu na siatce U_s = const.

Przy zdejmowaniu charakterystyk należy utrzymywać stałą emisję lampy, czyli stałe napięcie żarzenia lampy.

Na rys. 8-8a przedstawiono charakterystykę siatkową triody la — f(U_s). Jak wynika z wykresu, przy większych' wartościach bezwzględnych napięć ujemnych na siatce U_s charakterystyka jest nieliniowa, dla mniejszych wartości bezwzględnych napięcia charakterystyka przebiega prawie prostoliniowo, przy wartościach zaś dodatnich napięcia staje się ponownie nieliniowa. Ujemne napięcie siatki, przy którym prąd anodowy zanika, nazywamy napięciem odcięcia prądu anodowego. Przy pracy układów z triodami wykorzystuje się prostoliniową część charakterystyki. Dla pełnego