Załącznik 7
llościowość i stałość występowania gatunku
łlościowośc - ilość i gęstość osobników poszczególnych gatunków w zbiorowisku roślinnym, występującym na danej powierzchni; względne (szacunkowe) ujęcie obfitości gatunku w zbiorowisku za pomocą skali opartej na subiektywnym określeniu procentowego pokrycia powierzchni przez osobniki tego gatunku.
Stopnie pokrycia badanej powierzchni według skali Braun-Blanąueta
stopień +
5 - gatunek pokrywa 75-100% badanej powierzchni 4 - gatunek pokrywa 50-75% badanej powierzchni 3 - gatunek pokrywa 25-50% badanej powierzchni 2 - gatunek pokrywa mniej niż 25% badanej powierzchni I - gatunek występuje obficie lub dość obficie przy słabym pokryciu + - dany gatunek występuje skąpo lub bardzo skąpo
r - gatunek występuje w postaci zaledwie kilku osobników na dość dużej powierzchni
Stałość (współczynnik stałości) - informuje o obecności danego gatunku w obrębie biocenozy; wyraża się w procentach prób, w których gatunek wystąpił
S= -Ł-• 100
N
Gdzie: S - stałość
n - liczba prób, w których występuje dany gatunek N - liczba prób w danej serii
Uwaga! stałość nie zależy od obfitości gatunku - liczby jego osobników, biomasy, ilościowości, itp.
Stałość dla roślin, tzw. stałość fitosocjologiczną przelicza się na 5-klasową umowną skalę wg Braun-Blanąueta.
K.lasy stałości wg skali Braun-Blanąueta:
V - gatunek stały, występuje w 80,1-100% prób (zdjęć fitosocjologicznych wykonanych
na badanym terenie)
IV - gatunek częsty, występuje w 60,1-80% prób (zdjęć),
111 - gatunek średnio częsty, występuje w 40,1-60% prób (zdjęć),
II - gatunek niezbyt częsty, występuje w 20,1-40% prób (zdjęć),
I - gatunek sporadyczny lub rzadki, występujące w 0,1-20% prób (zdjęć).
Prosty wskaźnik dominacji wskazuje, jaki procent w stosunku do liczebności wszystkich organizmów w zbiorowisku stanowią dwa najliczniejsze gatunki.
Wskaźnik dominacji Simpsona przybiera tym większe wartości, im bardziej zbiorowisko zdominowane jest przez jeden lub kilka gatunków. Gdy wszystkie osobniki w zbiorowisku należą do jednego gatunku, zbiorowisko osiąga maksymalny możliwy stopień dominacji (ź= 1).
Wskaźnik różnorodności Simpsona przybiera tym większe wartości, im mniejsza jest dominacja jednego lub kilku gatunków w zbiorowisku. Gdy każdy osobnik w zbiorowisku należy do innego gatunku lub taka sama liczba osobników należy do każdego gatunku, zbiorowisko osiąga największą możliwą różnorodność (D=S).
Wskaźnik równomierności Simpsona wyraża się stosunkiem różnorodności rzeczywistej do różnorodności maksymalnej (największej możliwej). Oznacza on równomierność podziału osobników między gatunki i zawiera się zawsze w przedziale [0-1]. Maksymalna różnorodność oznacza również największą możliwą równomierność (po tyle samo osobników w każdym gatunku; E= 1). Najmniejsza równomierność występuje wówczas, gdy jest najmniejsza różnorodność i wynosi E=\!S.