CIMG0078

A co z pozostałymi przy życiu w Penrith? Podobnie jak w M ku czarnej śmierci, tak i teraz mała społeczność szybko stanęła na*^ przejmując opuszczone ziemie, domy oraz miejsca pracy. Badania li lyczne Sue Scott wykazały, że miasto zaczynało przypominać charak terem miasta przygraniczne, gdzie współczynnik przestępczości byl% straszająco duży. Lecz czy można było winić ludzi za to, że podejmowali ryzyko i walczyli o powrót do normalności?

Obecnie na tych pospiesznie wyznaczanych cmentarzach z dawnycft czasów, zaznaczonych na mapach Ordnance Survey¹⁰, zbudowane $j osiedla mieszkaniowe, gdzie - łatwo sobie wyobrazić - snują się po oko. licy duchy zmarłych w wyniku dżumy.

Ekspansja e.pide.mii w północno-wschodniej 7^nglii

Jak zaobserwowaliśmy, choroba rozprzestrzeniła się niezwykle szybko z Penrith do Carlisle, gdzie władze wprowadziły wielce rygorystyczne procedury ochrony zdrowia ludności. W 1597 roku w większości rolniczych miasteczek dokładnie wiedziano, jakie działania należy przedsięwziąć po pojawieniu się dżumy w mieście. Na spotkaniu Rady Hrabstwa zalecono:

3 listopada 1597 roku: należy rozpocząć konieczne obserwacje w celu uniknięcia zarażenia dżumą i niech Bóg błogosławi wszelkie nasze poczynania.

Zapieczętowano zarażone domy, ich mieszkańcom zapewniono zaopatrzenie, poczyniono przygotowania do przewożenia i usuwania ciał zmarłych. Wprowadzono konieczność codziennych wizyt zaufanej, doświadczonej osoby, potrafiącej rozpoznać przypadki chorobowe.

Jednym z postanowień było organizowanie cotygodniowej kwesty ulicznej mającej na celu pomoc najbiedniejszym. W sumie zebrano 209 funtów 9 szylingów 10 pensów, z czego mieszkańcy dali 14 funtów 4 szylingi 10 pensów, reszta pochodziła z funduszu pomocy ubogim i dotacji lokalnego ziemiaństwa. Biedni nie musieli płacić za wizyty lekarza ani za lekarstwa.

¹⁰ Oficjalna agencja wydająca mapy zatwierdzone przez angielski rząd.

Przy bramach miejskich postawiono straże broniące wstępu każdemu podejrzanemu o chorobę lub przybywającemu z miejsca, w którym wystąpiła zaraza. „Obcy" oraz wędrujący żebracy byli wyrzucana z miasta, a podczas epidemii nikt nie miał do niego wstępu bez przepustki wydawanej przez lokalnego zarządcę. Ograniczono również poruszanie mc w obrębie miasta.

Zdając sobie sprawę z zakaźnego charakteru choroby, zaznaczano wszystkie zarażone domy znakiem czerwonego krzyża. ..pozostającym na drzwiach do momentu legalnego otwarcia domu" Wyznaczono 40-dniowy okres kwarantanny - widać, że mieszkańcy Carhsie midi Mą wiedzę na temat dżumy. Dostrzegali niebezpieczeństw o związane z przyjazdami obcych osób i wprowadzili racjonalne procedury pozwalające zminimalizować rozszerzanie się choroby.

Wyznaczono pensje dla urzędników, ministrów, karaw aniarzy ikorone-rów. Ci ostatni dostawali stalą stawkę 10 szylingów na tydzień. Podóbne kwoty płacono sprzątającym domy. w których zmarli lub z który ćh uciekli wszyscy mieszkańcy. Pomagano również tym osobom, które przeżyły, pozostając wcześniej w codziennymi kontakcie z chorymi

Po raz kolejny znajdujemy potwierdzenie, iż nie w szyscy, którzy mach bliski kontakt z zarażonymi, umierali oraz że wyzdrowienie było możliwe. Czy byli odporni?

Nie wiadomo, czy zwyczaj przenoszenia cierpiących do szpitali zafcaż-nych wywodzi się z Carlisle, lecz właśnie tutaj zarekwirowano domy na te cele, a poza miastem naprędce zbudowano izolowane szpitale. Wprowadzono proste zasady dotyczące chowania zmarłych, przeniesienie ciała wymagało pomocy specjalnego karawan iarza. pogrzeby odbywały się między 10 rano a 16 po południu; nie wolno było wynosić żadnego ciała do chwili, kiedy nie wykopano grobu, a przed procesją żałobników musiał iść zakrystianin ostrzegający przed niebezpieczeństwem.

Tego samego dnia co w Carlise dżuma pojawiła się w Kcndal. Ponieważ księgi parafialne są niekompletne, istnieje ty lko Wilka wpisów na temat zarazy. Jednakże wykazano w nich, że był to ostry wybuch choroby. Przez pięć miesięcy aż do świąt Bożego Narodzenia me prowadzono rejestrów chrzcin, ślubów czy pogrzebów. W niektórych miesiącach poprzedzających ten okres można znaleźć wpisy dotyczące pogrzebów z notatką „p” lub „pla"'¹ na marginesie.

105

1

Plague - dżuma