DSC00613 3

8. Jaja po zakażeniu inkubować w pozycji

poziomej

nie prze

wracać.

Ten sposób zakażania na błonę kosmówkowo-omoczniową jest najczęściej stosowany, lecz istnieje jeszcze kilka innych, opisanych, m. in. szczegółowo przez Malickiego (98 poz. pism.).

Modyfikacja polecana przez Andrzejewskiego i Bogunowicz pozwala na wprowadzenie kilku rozcieńczeń wirusa na błonę kosmówkowo-omoczniową jednego zarodka. Wykonanie jest następujące.

1.    Na skorupce 12-dniowych zalężonych jaj o dobrze rozwiniętej BKO oznacza się podstawę komory powietrznej, nadcina wzdłuż tej linii skorupkę bez uszkodzenia błony. Następnie umocowuje się dach komory powietrznej paskiem przylepca do skorupki jaja, przecina skalpelem błonę podskorupkową i odchyla na bok pokrywę komory.

2.    Następnie błonę skorupkową na dnie komory powietrznej ostrożnie przerywa się pęsetką w kilku miejscach (zwykle w pięciu), nie kalecząc błony kosmówkowo-omoczniowej.

3.    Z kolei nanosi się po 0,025 ml odpowiedniego rozcieńczenia inokulum na każde takie miejsce, komorę zamyka wieczkiem (odchyloną uprzednio na bok częścią skorupki) i uszczelnia roztopioną parafiną.

Autorzy tej modyfikacji wykazali jej przydatność do mianowania wirusa krowianki — otrzymali wyniki zgodne z uzyskanymi klasyczną metodą, przy mniejszym nakładzie czasu i mniejszej liczbie zarodków.

Zbiór wirusa wykonuje się po określonym dla danego wirusa czasie lub po obumarciu zarodka. Powierzchnię jaja dezynfekuje się alkoholem i jodyną, po czym małymi nożyczkami wycina w skorupie otwór nad sztuczną komorą powietrzną i odsłania błonę kosmówkowo-omoczniową. Po obejrzeniu zmian wycina się ją jałowo i przenosi do probówki. Po usunięciu zarodka pobiera się pozostałą część błon.

Zakażanie do jamy omoczniowej. Przy tym sposobie wprowadzania wirusa używa się zwykle zarodków w wieku 9—12 dni. Wirus zakaża dużą powierzchnię warstwy komórek, a znaczna ilość płynu omoczniowego zapewnia duży zbiór wirusa. Dlatego metoda ta znajduje też szczególnie częste zastosowanie w produkcji materiału wirusowego. Celem wielu badań było i jest adaptowanie różnych wirusów do tej wygodnej drogi zakażania.

Czułość tej metody inokulacji do wykrywania wirusa choroby Newcastle można zwiększyć przy użyciu 5-jodo-2-dezoksyurydyny (IDU), co stwierdzili Grabowska i wsp. W tym celu macierzysty roztwór 100 mg