DSCF1912

przedsięwzięć. W Polsce, akcentując przede wszystkim reagowania na już występujące zagrożenia jako fundament zarządzania kryzysowego (spuścizna po .obronie cywilnej”), marginalizuje się role i znaczenie pozostałych faz ze szkodą dla efektywności działań i skuteczności ich prowadzenia. Rezultatem tak pojmowanego reagowania jest tendencja w zakresie rozbudowy struktur niekonstytucyjnych podczas katastrof i konstruowanie równoległej do istniejącej j drogi administracyjnej i decyzyjnej. W sytuacjach katastrof i wojny proponu-i je się zupełnie nową strukturę funkcjonowania organów państwowych (rysunek 44], czego w praktyce robić nie wolno. Wysuwa się koncepcję ustanowienia trzech szczebli³⁸⁵: nadrzędnego (ponad-rządowego)³⁸⁶, centralnego (rządowego) i roboczego (wojewódzkiego), przy czym wszystkie odnoszą się do kompetencji rządowych. Marginalizowany jest szczebel samorządu, który w krajach zachodnich jest fundamentem systemu.

Realizacja tej koncepcji „kierowania bezpieczeństwem” jest pokłosiem .kierowniczej roli...” i nie usprawnia reagowania, a wprowadzając do systemu dodatkowe zakłócenia, uniemożliwia racjonalne wykorzystanie zasobów i skuteczne reagowanie. Ustanowienie alternatywy dla funkcjonujących w warunkach normalnych władzy i administracji, może całkowicie sparaliżować system. Czy te propozycje mają taki cel?

Sugeruje się, aby w zależności od charakteru zdarzenia, ta struktura przyj-, mowała różne nazwy z przymiotnikiem: wojenny czy kryzysowy. W krajach zachodnich, gdzie systemy bezpieczeństwa już zreorganizowano, obowiązuje fundamentalna zasada: w sytuacji zagrożenia tak długo jak to możliwe, nie wprowadza się żadnych zmian. Lansowane koncepcje reagowania w Polsce zakładają wprowadzanie zmian od początku, a właściwie - od zmian wszystko zaczynać. Jest to diametralnie odmienna koncepcja utrzymania bezpieczeństwa od koncepcji naszych sojuszników.

Praca zbiorowa. Teoretyczne i Praktyczne Aspekty wojskowego Wsparcia Władz Cywilnych i Spo leczeńslwa w Polsce i Innych Państwach w: „Zeszyt Problemowy TWO" 3/2004. Warszawa 2004 I itr. 69-88.

PAnalogiczne rozwiązania można znaleźć w lekturze wykładów z Akademii im. Woroszyłowi, Hfuzic zalecano powoływanie tzw. Wierchownogo Komandowanja (nadrzędnego dowództwa) ■ na okres wojny z nieograniczonymi kompetencjami. The Voroshilov Lectures, Waszyngton 1990.