DSCF1915

;l‘

w tym od parametrów i rodzajti zdarzenia, charakteru otoczenia, gęstości ludnienia i rozwoju sytuacji. Wiele zależy od sprawności i skuteczności sy$|_c mów detekcyjnych, analizy napływających informacji i skutecznego ich wyl^ rzystania. Strategia reagowania jest tak skonstruowana, że skuteczność reali^ cji zadań poprzedzającego stadium istotnie wpływa na powodzenie realiza_Cjj następnego. Dotyczy to przede wszystkim działań ostrzegawczych, w tym ewj. kuacyjnych z terenów zagrożonych"'⁰, ale równie ważne jest przestrzeganie k₀. lejności reagowania w zakresie pozostałych czynności.

Stadium ostrzegania może trwać od kilku sekund do kilku dni”¹. Zdarzają sic sytuacje trudne do ujęcia w kategoriach racjonalnych'⁹², nawet wtedy, gdy d\y ponuje się pewnym czasem, ale nie wiadomo jak postąpić (czas po ataku pierw szego samolotu na WTC w Nowym Jorku 11.09.2001 r.).

Podczas ostrzegania, niezależnie od czasu, jakim się dysponuje, powinnosię^m;

1/ w przystępny sposób poinformować społeczeństwo o nieuchronnym zagrożeniu;

2/ poinstruować o sposobach zachowania się ludności przed wystąpieniem zagrożenia i po jego ustaniu;

3/ poinformować instytucje, służby i organizacje, które są odpowie dzialne za tego typu zdarzenie i zarządzić określony stan ich gotowości reagowania;

4/ wykonać wstępne prace zabezpieczające (minimalizujące skutki), takie jak: ewakuacja ludności z terenów zagrożonych, spuszczenie wody ze zbiorników retencyjnych (przed powodzią), sprawdzenie budowli hydrotechnicznych i ich zabezpieczenie, oraz wiele innych czynność ograniczających możliwe skutki zdarzenia niepożądanego.

Czynności te wykonuje się zgodnie z przyjętym wcześniej i zweryfikowanym algorytmem z wykorzystaniem wszystkich dostępnych środków. Najważniejsi są ludzie, dlatego muszą otrzymać właściwą informację, pomoc i opiekę. Ludzie muszą być poinstruowani o konieczności wykonania określonych

”° Po powodzi w 1997 r. podkreślano niejednokrotnie brak wiarygodnej informacji o nieuchn* nym zagrożeniu.

^W1 Przed powodzią w 1997 r. było dwa dni na ostrzeganie, a nie zrobiono praktycznie nic.

^m Do takich zdarzeń należy katastrofa w Czarnobylu, gdzie normy eksploatacyjne przewidy**^ minimum 16-20 pracujących rdzeni (pracowało 6-8), zawiodła automatyka, operatom pi’^r“‘ na ręczne sterowanie, system alarmowy zadziałał, więc go wyłączono, żeby nie straszyć iw po dwóch minutach nastąpiły dwie eksplozje (jedna po drugiej), Clwrnobyl Ceiltistrophc, k^,,K wa Akademia Nauk Ukrainy, Kijów 1997, str. 18.

Również nie mieści się w kategoriach normalnego pojmowania rzeczywistości atak t U śnią 2001 r. na World Trade Center w Nowym Jorku.

*** J. Gołębiewski, Podręcznik menedżera programów kryzysowych, str. 134 133.

V^Ki

J#

f tf

lltli

V* ⁰⁰

..filował

^itespó

lnform

imieniem

,*aiużyti

3ł.TiX) ol y>3\ch żre awarygo > umiejęł Lworteźe

teuenia a^półprs ńjnraieni tashiżb ra $ na rato¹

1/ wy] V zap ^ udj piet

obji

gól]

łap

^e*fit

166