DSCF5286

charakterystyka

PRODUKCJI ROŚLINNEJ I NA ŚWIŚCIE I W POLSCE

Rolnictwo stanowi podstawę wyżywienia ludności świata. Potrzeby żywieniowe w zakresie podstawowych składników pokarmowych, w tym związków energetycznych i białka, zaspokaja głównie produkcja roślinna. W skali świata związki energetyczne pochodzą w 55% z produkcji zbożowej, w około 20% z innych roślin uprawnych i w 15—20% z produkcji zwierzęcej. Analogicznie zboża produkują 50% białka, rośliny motylkowe 15%, a nieco powyżej 20% zwierzęta łącznie z rybami.

Z punktu widzenia wartości biologicznej białko zwierzęce jest niezbędne dla organizmu ludzkiego, lecz koszt jego produkcji jest wyższy.

Duże zróżnicowanie produkcji rolniczej i czynnika demograficznego powoduje, że zaledwie około 30% ludności świata odżywia się racjonalnie pod względem ilościowym i jakościowym. Większość ludzi odczuwa braki żywnościowe, w tym niedobór związków energetycznych i białka, aż do głodu bezpośredniego, jaki panuje w wielu krajach rozwijających się.

Przyczyną zróżnicowania produkcji na poszczególnych kontynentach w odrębnych regionach geograficznych są zmienne warunki przyrodnicze (klimatyczne i glebowe), nierzadko klęski żywiołowe oraz stosowane środki produkcji, wyposażenie techniczne, poziom wiedzy producentów i organizacja usług. Łagodzenie różnic w zaopatrzeniu ludności w żywność, poprzez przekazywanie nadwyżek z krajów rozwiniętych do krajów potrzebujących, stanowi tymczasowy środek zaradczy. Zasadniczym sposobem rozwiązania tego problemu jest natomiast intensyfikacja własnej produkcji. Można ją realizować dwiema drogami, a mianowicie zwiększając powierzchnię uprawną oraz wydajność jednostkową w produkcji roślinnej i zwierzęcej. W wielu krajach rozwijających się wzrost produkcji rolniczej następuje w wyniku zwiększenia powierzchni uprawnej. W tym celu w strefie subtropikalnej