DSCN0582

.XX) 5 Obliczenia »yirtymałołoowe projektowe i sprawdzające

Tablica M.V Współczynnik sprężystości /, niektórych par materiałów

	Zębnik				Koło
	Materiał	I Moduł sprę-1 żysiorfci Z, MPa	Lica ba Poiisona	Materiał	Moduł sprę żysioici £j MPa	Liczba Poissona	2. (MPa)'«
	i Stal	2,1-10*	0.3	stal	2.1 10*		190
				staliwo	2.0 10*		189
				żeliwo sfcroidalnc	1.7-10*		181
				brał cynowy | odlewany	1,0 10*		ISS
				brał cynowy	1,1 ■ 10*		160
				żeliwo z grafitem płatkowym	1.3-10* do 1,2-10*	0.3	do 165
	Staliwo	2.0-10*		staliwo	2.0 10*		188
				Żeliwo sfcroidalnc	1,7-10*		181
				żeliwo x grafitem płatkowym	1,2-10*		161
	?eliwo fcroidalnc	1.7-10*		żeliwo sfcroidalnc	1,7-10*		174
				teliwo z grafitem płatkowym	1.2-10*		IS7
t u	diwo x gra&-® płatkowym	U-10* do 1.210*		icliwo x grafi-em płatkowym	U-IO*		146 do 144

Wartości modułów sprężystości oraz współczynników Z_c dla niektórych zestawów materiałów na koła zębate podane si| w tabl. 5.13.

Z_H - współczynnik strefy nacisku uwzględnia wpływ krzywizny w biegunie zazębienia na naprężenia stykowe Hertza oraz transformuje siłę obwodową na walcu podziałowym na siłę normalną na walcu tocznym. Oblicza się go wzorem:

Z H

COS Ot,

(5.94)

gdzie k, jest czołowym kątem przyporu na walcu podziałowym, obliczanym z wzoru (2,65): a,. - czołowym kątem przyporu na walcu tocznym, obliczanym z

wzoru (2.78); /ł„ - kątem pochyleniu linii zęba skośnego na walcu zasadniczym, obliczanym z wzoru (2.69).

Współczynnik sirefy nacisku Z_H można wyznaczyć też z wykresu na rys. 5.11. w zależności od kąta p oraz wyrażenia (x, + .x,)/(z, +r₂). Wykres jest ważny dla zazębienia zewnętrznego i wewnętrznego o kącie przyporu a„ = 20°. W normie ISO lub w pracy [18] można znaleźć wykresy także dla nominalnego kąta przyporu x_n = 22,5° oraz 25°.

Rys. 5.11. Współczynnik strefy nacisku Z_H [N31]

Z, - współczynnik liczby przyporu ujmuje wpływ wskaźnika przyporu czołowego i poskokowego na naprężenia stykowe. Wpływ ten wynika stąd, że wraz ze wzrostem wskaźnika przyporu zwiększa się efektywna długość linii styku zębów i efektywny obszar styku zębów, przez co maleje miarodajne naprężenie stykowe. Odpowiednie wzory mają następującą postać:

dla zębów prostych, tzn. c_t = 0, oraz dla zębów skośnych przy t, < I