DSCN1731

in«i_fka * ^soCi°^,0fi"

^ Koncepcji'⁰" *^C

_w ,_Nni zwłasz-cza

W ^®5bS«’ * pr^ta-insMucjtf. N^{a scc} _{ć /iU}nierzony elekt, wicnie. ^Ab> ^^f_p?_AUoło«tjjąsK'^">-

>,orz>”«^ ^bów zachowania.

stępo- ^UCZa‘ !!£, iest ^Spowicdniej sceno-rola odgO^J^. _n3t^_liast mają m.cj-

erafii 'tp Za ^kuh _mvawczc ukrywane sce pałania pr^g    _{uć UTaA}ń.

przed widzami. ®    sobie na

Iittjokźeakiof^rwW^H^ ^ ₀. ^e^"_So zespołu zosjanie S^cpaszz/ons. Zrozumiale jest zatem, ze ZE* S5 ^a widzów jest wziro-

"'°AK nic zepsuć występu, obie strony Stosują różnego typu praktyki protekcyjne chroniące przed wpadkami - np. kontrolowanie dostępu na scenę i za kulisy, taktow-ne zachowanie publiczności, lojalność, rozwaga i dyscyplina dramaturgiczna. Jednostka przeciwdziała także sytuacjom, w których partnerzy interakcji mogliby zostać zaskoczeni jej nagłym pojawieniem się; sytuacje takie dla obu stron są niekiedy dosyć kłopotliwe. Najczęściej stosowane są wówczas różne formy komunikowania niewerbalnego lub po prostu głośne zachowanie. sygnalizujące zbliżanie się nowego aktora W ten sposób druga strona otrzymuje czas na przygotowanie siebie oraz sceny, aby uniknąć niepożądanego przebiegu inter-*cj, Istotnymi czynnikami wpływającymi na pr/ebieg występów jest zaufanie do 'odgrywanej roli. odpowiednia fasada, umic-

idealiza-

^^u^ttalejeduycKaukn.

« m-i^uluSSTJⁿ*ⁿⁱ.^ccki

** “o* SSSSt^Ti**■"«

K* iwładomą fikcia „    ^{a ,ca,raln}*‘

"^,U 'Połcczna WsVrz^,\"^a,°^m,aM

dramaturgK/na w_{mnd hv}ć • ***+& f*?* mtcrcsumC ZUS?* *** społecznej, natomiast

trudne do zaakceptowania są _ri

pesymistyczne w swojej wyn^r^a mat natury człowieka i 2y_Cia _s '^r* Manipulowanie wrażeniami wane jako zasadniczy cel działy Sjj* i instytucji, co - jak się wydaje wiada wielu sytuacjom występującym ^ czywistości społecznej. Pcwn_%7n * menfem koncepcji dramaturgicznej je, uogólnień teorety cznych w jej obręb* tego mówi się tu o koncepcji, a nie otc:^

Zob. „aktor", image. interakcja, rob spoke^ socjologia ży cia codziennego.

Literatura:

GotTman E.. 1981, Człowiek w- teatrze z\aa dziennego. PIW, Warszawa.

Janowski /V. 1989. Uczeń w teatrze rvc;a cia*.

go. Wyd. Szkolne i Pedagogiczne, W«z*a Znaniecki F., 1974, Ludzie teraźniejsi a cy*„. zacja przyszłości, PWN. Warszawa.

Koncepcje człow ieka w socjologu, zespół cech i właściwości przypisywanych jednostce, stanowiący istotny element procesów cksplanacyjnych. a także tworaooyd modeli rzeczywistości społecznej « programów działań. Józef koziclecki (I9T s. 344] wskazuje na przykładzie ujęć psy chologicznych. ze różnego typu koncepcje człowieka składają się z trzech rodzaje twierdzeń ogólny ch: twierdzeń dotyczących osobowości, działań społecznych oraz środowiska. W ujęciach socjologicznych wyraźniej uwzględnia się wpływ struktury sp^ łecznej. kultury oraz oddziaływanie rńznege typu procesów społecznych. Kierunek oddziaływań jest dwustronny - nie ty^ jednostka jest formowana przez oddzi4>^v wama zewnętrzne, ale także jej dziakm^ (i działania wielu innych jednostek) kszu tują te zewnętrzne uwarunkowania

" każdej teorii lub koncepcji socjo* gicznej przyjmuje się. w sposób bat* * ^{ub mmc}J wyraźny. jakieś przekonania ^,cmal »ⁿ«uiy człowieka". Pr/ckonantf « *>«*K.-zać mogą stosunek do drugiego "•ckn. znajdujący swój wyraz w rclaej>