62 Macierze i wyznaczniki
Na podstawie zauważonych prawidłowości w macierzy An dla n = 1.2,3,4,5 wysuwaj hipotezę o postaci tej macierzy
A' =
dla |
n = 4Jb + 1, | |
[10: |
dla |
n = 4k +2, |
a |
dla |
n = 4k+3, |
[::] |
dla |
n = 4k+4. |
gdzie k = 0,1,2,3,... .
Przeprowadzimy teraz dowód tej hipotezy dla n = 4k + 1 za pomocą indukcji matem*-tycznej. Udowodnimy więc wzór
dla k = 0. 1.2_____ Dla k = 0 i Jfc = l wzór jest prawdziwy. Niech k będzie dowolną liczbą!
naturalną. Załóżmy, że wzór jest prawdziwy dla k. Pokażemy, że jest on prawdziwy takie dla kr L Mamy
^WM = <ł4*r«.A4
saJofenitt
bdikcyjse
Zatem z prawdziwości hipotezy dla k wynika jego prawdziwość dla k + 1. Ponadto wzór je* prawdziwy dla kg 1, więc z zasady indukcji matematycznej wynika, że jest on prawdziwy dla każdej liczby naturalnej oraz dla k = 0.
Uwaga*. W»ór ogólny na n-tą potęgę macierzy A ma postać
t-l)
*(f)
ędzae Eu, oznacza część caikowią liczby u. b) Mamy
A1 = A
A? * A- A
■
[10 11 ri 0 11 [2 0 2‘
0 10 0 10 = 0 10
i o iJ L» o ij La o 2.
63
A* = A- A2 =
A* = A2-A* =
Na podstawie obserwacji macierzy .4" dla n = 1,2,3,4 wysuwamy hipotezę, że
r 2—1 0 2n_1 i An = I 0 l 0
Przeprowadzimy dowód tej hipotezy za pomocą indukcji matematycznej. Dla n = 1 hipoteza ta jest prawdziwa. Niech teraz n będzie dowolną liczbą naturalną. Załóżmy, że hipoteza jest prawdziwa dla liczby n. Pokażemy, że jest ona prawdziwa dla liczby n +1. Mamy
’2n~l 0 2n_l' |
1 0 n |
’2n 0 2"' | |||
«n+l _ a fi _ Ą nałożeni* _ |
0 1, 0 |
0 10 |
c o | ||
‘ indukcyjne |
2>>-i o o"-1 |
.1 0 1. |
2“ 0 2". |
Zatem z prawdziwości hipotezy dla liczby naturalnej n wynika, jej prawdziwość dla liczby n+1. Ponieważ hipoteza jest prawdziwa dla n = 1, więc z zasady indukcji matematycznej wynika, że jest ona prawdziwa dla każdej liczby naturalnej.
Rozwiązanie a) Niech X —
f a 6 [cd
, gdzie a, 6, c, d € C, będzie szukaną macierzą- Wtedy
X2
a b e d
a b c d
a2 + bc ab + bd oe+ed bc+d2
Układając odpowiednie układy równań znaleźć wszystkie macierze zespolone X spełniające podane równania macierzowe:
a) X* =
r 1 0 |
112 |
1 jf 2 |
1 0 | |||
[o 0 |
b) X |
0 1 1 |
— |
3 5 8 |
; c)x2 = |
0 1 |
Równanie X2
jest zatem równoważne układowi równań
a2 + bc =1, b(a + d) = 0. c(a + d) = 0, 6c + rf* = 0.
Z drugiego równania wynika alternatywa warunków b = 0 lub a + d = 0. Rozważmy zatem pierwszą możliwość A = 0. Wtedy pierwsze równanie przyjmuje postać a2 = I, a czwarte d2 = 0. Stąd a = l lub a = -1 oraz <f = 0. Ponieważ a + d = ±i j£ o, więc z trzeciego