dydaktyka7

74 Dydaktyka ogólna

Bibliografia

Bloom B.S. ł in. Tcuconomy oj Educational ObJeclives. Handbook I: Cognllioe Do-main. New York 1956. Longmans Green.

Bonus A. Vom Kulturwert derdeulschen Schule. Jena - Lclpzig 1904. Cyt. Za: Alt K. Erzlchung wid Gcsellscliajl. Padagogische Schrijłen. Berlin 1975. Volk und Wisscn Vcrlag.

Edukacja narodowym priorytetem. Raport Komitetu Ekspertów do Spraw Edukacji Narodowej. Warszawa - Kraków 1989. PWN.

Glockcl H. Vbm Unterricht. Lehrbuch der AUgemeinen Didaktik. Bad Heilbrunn 1990. Verlag Jullus KlinkhardL

Ilcnchey N. The Search Jor Coherence in General Education. JTospccts” 1981. nr 3.

Kcy E. Stulecie dziecka. Wyd. 3. Tłum. Iza Moszczcńska. Warszawa 1928. Nasza Księgarnia.

Muszyński H. Wstęp do metodologii pedagogiki. Warszawa 1971. PWN.

Nawroczyńskl B. Swoboda i przymus w wychowaniu. Warszawa 1932. Nasza Księgarnia.

Nawroczyńskl B. Zasady nauczania. Wyd. 3. Wrocław - Warszawa - Kraków 1961. Ossolineum.

Nlemłcrko B. Cele kształcenia. W: Kruszewski K. (red.) Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Warszawa 1989. PWN.

Nowacki T. Podstawy dydaktyki zawodową}. Wyd. 3. Warszawa 1978. PWN.

O potrzebie strategicznej koncepcji rozwoju Polski l roli nauki w przebudowie gospodarki. Raport Komitetu Prognoz RAN ..Polska w XXI wieku". Warszawa 1993. PAN.

Sośnlckl K. Istota i cele wychowania. Warszawa 1964. Nasza Księgarnia.

Sośnlckl K. Rozwój jyedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX wieku. Warszawa 1976. PZWS.

Szymański M.S. Niemiecka pedagogika rejormy 1890 - 1933. Warszawa 1992, WSIP.

ROZDZIAŁ VI

TREŚĆ KSZTAŁCENIA

Dla realizacji omówionych w poprzednim rozdziale celów pracy dydaktyczno-wychowawczej. Lzn. formowania wszechstronnie rozwiniętych. twórczych i aktywnych Jednostek, konieczna Jest odpowiednia treść kształcenia. Składa się na nią całokształt podstawowych wiadomości l umiejętności z dziedziny nauki, techniki, kultury, sztuki oraz praktyki społecznej, przewidziany do opanowania przez uczniów podczas ich pobytu w szkole. Treść ta. będąca głównym czynnikiem dydaktycznego 1 wychowawczego oddziaływania na dzieci, młodzież l dorosłych, powinna odzwierciedlać zarówno aktualne, jak i przyszłe, przewidywane potrzeby połeczncgo. zawodowego 1 kulturalnego życia kraju, a także potrzeby po-zczególnych osób. Te właśnie potrzeby decydują ojej doborze w progra-ach szkól różnych typów' i szczebli. Treść kształcenia musi być ponad-zgodna z wymaganiami naukowymi oraz z przyjętą przez wiadzc lato we koncepcją programową.

W dawniejszych podręcznikach dydaktyki można spotkać pogląd, żc daktyka ogólna powinna ogniskować sweje badania na tzw. trójkącie tycznym, a więc po picnvsze, na nauczycielu, po drugie - na ucz-ch oraz po trzecie - na treściach nauczania - uczenia się. Gdy chodzi treść, pierwsze próby zbudowania niesprzecznej i zarazem wewnętrzne spójnej teorii planów I programów nauki szkolnej przypadają na poetek naszego stulecia. Ich autorem był niemiecki pedagog G. Kerschen-Iner. Jego zdaniem tego rodzaju teoria powinna ustalać: optymalną liczbę przedmiotów oraz ich rozkład w pełnym cyklu na-ia w szkole określonego typu l szczebla:

łączny wymiar godzin nauczania dla każdego z tych przedmiotów pełnym cyklu nauki w szkole danego typu I szczebla, a także w skali ro-1 tygodnia:

kryteria doboru treści nauczania dla objętych programem miotów”.

• optymalny układ tematów i podlcmatów w obrębie każdego miotu: