Obraz�2

110 Podstawy dydaktyki ogólnej

Bibliografia do rozdziału V

Bloom B. Humań Characteristics and School Learning. New York 1976, MeGraw-Hj Bock Company.

Fcnstcrmachcr G.D., Soltis J.F. Approaches to Teaching. London 1992, Teachers College Press.

Heaih G.L. The New Teacher. New York, London 1973, Harpcr and Row Publisher* Noddings N. The Challenge to Care in Schools. An Al terna tive Approach to Educaiion.

London 1992, Teachers College Press.

Okoń W. Proces nauczania. Warszawa 1954 (wyd. 5. 1965), PZWS.

Tync S. Komisja Edukacji Narodowej (Pisma o Komisji). Wybór źródeł. Wrocław 1954, Ossolineum.    5r*ppy •    ____.______

Rozdział VI

ZASADY NAUCZANIA

Analizując proces nauczania-uczenia się, nie możemy pominąć ogólnych norm postępowania dydaktycznego, nazywanych zasadami nauczania, które określają, jak należy realizować cele kształcenia. Zanim jednak przystąpimy do scharakteryzowania poszczególnych zasad, przedstawimy różne definicje tego pojęcia.

1. Pojęcie zasad nauczania

Pojęciem „zasady nauczania” posługiwali się dydaktycy w różnych znaczeniach. Przykładowo: Bogdan Nawroczyński nadał taki właśnie tytuł opracowanemu przez siebie podręcznikowi dydaktyki ogólnej.

A oto motywy, którymi się kierował: „Książka moja nie jest jeszcze zwartą i pełną teorią nauczania. Nie dałem jej też zbyt wiele obiecującego tytułu, poprzestając na skromniejszym: Zasady nauczania.

Ten tytuł jej się należy, rzeczywiście bowiem omówiłem w niej, jeżeli nie wszystkie, to w każdym razie najważniejsze zasady nauczania” (Nawroczyński, 1961, s. 6). Trzeba tu zarazem podkreślić, że cytowana książka składa się ze „Wstępu” oraz trzech działów („Ideały dydaktyczne”, „Uczenie się i nauczanie” i „Plan nauczania”), obejmujących właściwie całość problematyki ogólnodydaktycznej. Jeden z rozdziałów zatytułowany jest: „Zasada poglądowości”, przy czym Nawroczyński (tamże, s. 190) stwierdza, że „wytycza ona metodę we wszystkich okresach nauczania i wychowania”. Można stąd wnosić. że pojęciem „zasady nauczania” operował autor przynajmniej w dwóch różnych znaczeniach: po pierwsze — jako zastępnikiem nazwy „niepełna teoria nauczania”, i po drugie — jako ^oormą wytyczającą nauczycielowi metodę pracy dydaktycznej”. Drugie z wymienionych znaczeń^- tego—pojęcia^jest^^jak-widzimy — zbliżone do znaczenia eksponowanego we wprowadzeniu do niniejszego rozdziału.

zaSCłCUj I>0U« ?<* łv,’Q kS3taCccn*Cv) - hc 0«sO-'\c    fcolkp*

fc-L    <*,(.*; * c CCu? UłiCc-.T

v <7    w