Farm1947

.    . _warto.<ci uzyskiwanych aęteh «, znacznie mni,_JSft

%-szsSSJZZ*>. <«««« _nkic,

^,bk' knśnch rozpuszczanie dolyczy głównie pow.erzehai Mbletki iz" erozyjne, w ktoryc ‘_{bi ać} wchłanianie trudno rozpuszczał, czołowych. **^w2± ,p penicyliny prokainowej lub benzalynowej nych preparatów do wstrzyknięć, kk-

Dlugotrwały wlew dożylny

We wszystkich rozpalanych!

• ■_____... doutpp Natomiast

teyŁn.prepaia"*'* oagMJ jucznego, nasyconego lekiem, a ula, (owe, zbudowane z S^^kaSrech rozpuszczanie dolyczy g ównie pow,erze_hrii tabletki IZW erozyjne    Obiegaćwchłanianietrudnorozpusz^,.

urywanych dotychczas przypadkach lek był wprowadzany We wszystKicn ro^to' J _w Wypadku wlewu kroplowego lek jest _pod_a. W pojedynczej dawce N _d , ^P _su), szybkością. Jeśli lek jest eliminowa-wany donaczyntowo po^db '*stężenie Icku będzie się zwiększać aż do chwili »^b!raSSż!dw»l%ższybkość,eliminacji (ryc. 2.10). Jeśli li, gdy szybkość dowo    .„zenie od lej chwili będzie utrzymywać się nic-

szybkość Wiecuj    “_{a|i się} ^Jwięc s(an stacjonarny stężenia' leku

™'l^ (pTźcj). przy czym wielkość stężenia będzie zależeć od szybkości do-

'TflSS miałaby charakter procesu nasycalnego, lo wprowadzenie leku z szybkości, przekraczającą maksymalną szybkość eliminacji spowodowałoby nieograniczone narastanie jego stężenia z szybkością równą różnicy między szyb-kością wprowadzania a szybkością eliminacji.

Wielokrotne podanie leku.

Stan stacjonarny stężenia leku we krwi

W przebiegu leczenia zwykle stosuje się wiele dawek leku, nieraz długotrwale. Każda kolejna dawka podawana jest z reguły wówczas, gdy we krwi znajduje się jeszcze pozostałość dawki poprzedniej. Jeśli poda się np. atropinę, której toj wynosi ok. 24 h, to następna dawka, zastosowana po 24 h, spowoduje, że stężenie leku we krwi zwiększy się do wartości o połowę większej niż po pierwszej dawce. Kolejne dawki podawane w sytuacji coraz większego stężenia leku spowodują, że lek ten będzie się kumulować. Zjawisko kumulacji występuje z reguły przy wielokrotnym stosowaniu leków i tylko niekiedy jest zjawiskiem niepożądanym. Przeciwnie. często kumulacja pozwala na stopniowe osiągnięcie niezbędnych do leczenia stężeń leku we krwi.

Jeśli eliminacja leku przebiega zgodnie z kinetyką pierwszego rzędu, to w miarę zwiększania stężenia lek jest eliminowany coraz szybciej; po podaniu kolei-nycb dawek przyrosty stężenia będą coraz mniejsze. Po pewnej liczbie dawek wnmiud^U el,m‘ⁿ°™^e£^{o w} przerwie między dawkami sianie się równa ilości wprowadzonej w kolejnej dawce (ryc. 2.11), Przypomina lo przebieg uzyskiwany w czasie powolnego wlewu dożylnego. Między oboma sposobami wprowadzania widzenia-zasadniczej różnTcyTdniaszyT kość wprowadzania Icku jest w obu przypadkach siata, a jedyną róZnici iesl to^e we wlewie lek podawany jes. w sposób ciąg.y, _przy wieiUTnym

Rvc 2.11 Przebieg stężenia leku podawanego wielokrotni* .

dawkach, krzywa 3 - dawka nasycająca równa 3 dMtoSzfelli?7^.^P°^dW'^{any w} l^riako-20 dawkach z krzywej 1    ^{aawKom z kr}W 1 daje slęienk, tak*, jak po

„porcjami" Dlatego przebieg stężenia „ czasie wlewu dożylnego iest dudki" natomiast w przebiegu podawania kolejnych dawek „a stopniowe ™San£ste' żerna nakładają się maksima i minima, odpowiadające chwilom bcznoledm?, podaniem leku (gdy stężenie jest najmniejsze) oraz bezpośrednio po podaniu konnej dawki, gdy stężenie przyjmuje wartości największe pooaniu Ko-

Stan. w którym średnia szybkość eliminacji Icku jest równa średniej szybkości jego dostarczania, a średnie stężenie utrzymuje się na stałym poziomie (dopóki szybkość dostarczania pozostanie niezmieniona), nazywa się stanem stacjonarnym stężenia leku. W praktyce stan taki może wytworzyć się tylko wówczas gdy lek podawany w jednakowych dawkach jest eliminowany w kinetyce pierwszego rzędu.

Jeśli określi się szybkość wprowadzenia leku jako

^ko='y    (17)

gdzie:

D - łączna dawka leku, podawana przez cały czas wlewu bądź wielokrotnego

podawania,

T - łączny czas wprowadzania leku, to średnic stężenie leku wyniesie:

^c"=-^_r⁽l-e*⁾    (18)

gdzie:

Vj - objętość dystrybucji,

K - stała szybkości eliminacji,

i - czas upływający od rozpoczęcia wprowadzenia leku.

Powyższy wzór jest zbliżony do równania opisującego narastanie stężenia w procesie pierwszego rzędu (7); stężenie leku dąży asymptotycznie do pewnej