dzikorosnace2

fer&ańskiej ale o liściach jak u typu, a tylko o spłaszczonych owocach. Do grupy tej należy chińska odmiana Pen-Too — znana w USA, Francji, Argentynie, Urugwaju i na Antylach — odznaczająca się zwartym, słodkim miąższem (twardka). Wymaga ona subtropikalnego klimatu. Należą tu także niektóre odmiany uprawiane w Azji Środkowej i opisane przez Kostinę.

Brzoskwinia fergańska — Prunus perska (L.) Batsch ssp.ferganensis Kost, et Rjab. (1935); {Perska ferganensis Kov. et Kost,), Drzewo wysokości do 8 m. Podgatunek ten różni się od brzoskwini zwyczajnej. Pędy są równomiernie zielono zabarwione, o dużvcfe i meeo wystających przetchliakach. Liście są najszersze wyraźnie poniżej reścw;. ihigosd bUszki Nerwy na dużym odcinku przebiegają równolegle do brzegu iscti 3 csesSo dochodzą do ząbków : nerwy nie tworzą wyraźnej siatki anastomoz. Blaszki liściowa od spodu, w kątach nerwów, nieco owłosiona. Kwiaty duże. bladoróżowe,..różowate", o szerokim dnie kwiatowym, widocznym pomiędzy pręcikami a słupkiem. Dno kwiatowe z brzegu zielone, wewnątrz czerwonawe. Owoce wyraźnie spłaszczone, omszone, o wysokości zawrze mniejszej od szerokości i grubości, zielonawobiałe, najwyżej ze słabym rumieńcem. Miąższ białawy, słodki, nie odstający od pestki, z kwaskowatogorzkawym posmakiem. Pestka bardzo krótka, z małym czubkiem oraz licznymi jamkami i bruzdami biegnącymi prawie prosto od podstawy do wierzchołka.

Gatunek znany prawie wyłącznie z uprawy, częsty w Dolinie Fergańskiej oraz w dorzeczu Syr-Darii i Amu-Darii. Liczne odmiany opisane przez Kostinę.

Brzoskwinia kansuńska — Prunus kansuensis Rehd.; (Perska kansuensis Woron.). Gatunek znany od 1914 r.. blisko spokrewniony z brzoskwinią zwyczajną, ale wcześniej w nnący. Drzewa o pokroju podobnym do brzoskwini zwyczajnej, zwykle jednak mzsze Liście lancetowate, długości 5—10 cm, drobno piłkowane, pod spodem na