Foto2329

kompetencji do poradzenia sobie z sytuacją (np. zagrożenie o skali wojewódzkiej zauważono najpierw w gminie) lub odwrotnie - posiadający nadmierne kompetencje (np. pierwszy informacje powziął szczebel powiatowy, a sytuacja dotyczy jednej gminy). Dlatego szybkość przekazania informacji o zdarzeniu do szczebli niższego i wyższego decyduje o tym, kiedy działania będą podjęte przez organ właściwy do sytuacji. Ponadto informowane organy powinny natychmiast rozpocząć monitorowanie sytuacji i przygotowywać się do wsparcia organu, który jako pierwszy podjął reakq'ę.

lak więc niezwłocznie po zaistniałym zdarzeniu szczeble wyższy i niższy powinny dysponować nie tylko informacją o zdarzeniu przekazaną przez pierwszy szczebel reakqi, ale również sporządzoną przez niego oceną sytuacji oraz planem zamierzonych działań. Na ocenę sytuacji będzie składać się oszacowanie skali zagrożenia, możliwych przyczyn i prawdopodobnego rozwoju sytuacji. Z tym ostatnim łączy się informacja o zamierzonych działaniach, których skala i waga musi być adekwatna do stopnia zagrożenia i do możliwego jego rozwoju, laka informacja, oczywiście obok innych źródeł wiedzy (m.in. informacji medialnych i dodatkowego doprecyzowania w bezpośrednim kontakcie za pomocą dostępnych środków łączności), stanowi podstawę do podjęcia decyzji przez szczebel wyższy w sprawie ewentualnego włączenia się do działań.

Szczególnym przypadkiem subsydiarności opisanym w uzk są relacje pomiędzy najwyższymi szczeblami systemu zarządzania kryzysowego. Zgodnie z art. 7 ust. 2 sprawujący w sytuacjach niecierpiących zwłoki zarządzanie kryzysowe minister właściwy do spraw wewnętrznych musi o swych działaniach zawiadomić niezwłocznie Prezesa RM. Jednak ewentualne działania premiera w tym zakresie, korygujące działania szefa MSWiA, będą wynikać z innych ustaw niż uzk, która stanowi jedynie, że decyzje podjęte przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych podlegają rozpatrzeniu na najbliższym posiedzeniu RM.

Tc inne ustawy to przede wszystkim Konstytucja RP, zgodnie z którą Prezes RM koordynuje i kontroluje pracę członków RM.

Odpowiedź na pytanie, w jakim zakresie jeden z członków RM ma realizować zarządzanie kryzysowe w jej imieniu, dadzą dopiero postanowienia KPZK i NPOIK. Zapewne RM w tych dokumentach postawi zadania do wykonania w sytuacjach kryzysowych uruchamiane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Żarem uprawnień ministra nie należy utożsamiać z zastępowaniem RM, a jedynie z działaniem w jej imieniu i na zasadach, jakie Rada określi w wyżej wymienionych dokumentach.

Ponieważ proces zarządzania kryzysowego obejmuje wszystkie cztery fazy działań, obieg informacji nie może ograniczać się jedynie do fazy reagowania. Ustawodawca wskazał, iż kolejne szczeble decyzyjne muszą być zapoznane z planami zarządzania kryzysowego niższych szczebli, analizami zagrożeń i ryzyka, wreszcie planami odbudowy. Ponadto wnioski wynikające z raportu o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego muszą być przekazywane niższym szczeblom terytorialnym

i resortowym w celu uwzględnienia w opracowywanych przez nie planach zarządzania kryzysowego'**.

Powyższa zasada pełnego informowania jest jednak ograniczona dostępem do informacji niejawnych. W przypadku wykazu obiektów 1K obieg informacji został ograniczony do szczebla ministrów, kierowników urzędów centralnych oraz wojewodów, którym dyrektor RCB przekazuje właściwe wyciągi z wykazu IK. Podobnie właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji lub urządzeń IK są jedynie informowani o ujęciu w wykazie, bez przekazywania pełnych wyciągów^{1 2}*⁰. Z kolei samorządy szczebla powiatowego i gminnego są jedynie selektywnie, w niezbędnym zakresie wynikającym z potrzeb prawidłowego funkcjonowania systemu zarządzania kryzysowego, i nieobligatoryjnie informowani przez właściwego wojewodę (z zachowaniem przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych) o istnieniu na ich terenie działania obiektów, urządzeń i systemów IK²*².

Obieg informacji na szczeblu centralnym zapewnia RCB, szczególnie w zakresie organów wchodzących w skład RZZK. Zgodnie z uzk to właśnie za pośrednictwem RCB ministrowie i szefowie urzędów centralnych uzyskują informacje „o potencjalnych zagrożeniach oraz działaniach podjętych przez właściwe organy”²*³, także w zakresie wymiany informacji Z podmiotami zagranicznymi²*².

10.1. Szczebel centralny Art. 8.

1. Przy Radzie Ministrów tworzy się Rządowy Zespól Zarządzania Kryzysowego, zwany dalej „Zespołem”, jako organ opiniodawczo-doradczy właściwy w sprawach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarządzania kryzysowego.

{Jm

4. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może skierować do prac Zespołu, na prawach członka, Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego lub innego przedstawiciela.

1

"* Art. 5a u*t. 5 uzki „Kierunki działania wynikając i wniosków z Kapana (a zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego] stanowił] element Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego uraz są uwzględnione w planach zarządzania kryzysowego^-.

!*° lamie, art. 5b ust. 7 pkt 4.

^1,1 Tamże, art, 5b ust 8: „Wintowi wojewodowie, jeiell istnieje potrzeba wynikająca z wojewódzkiego planu zarządzania kryzysowego, Sq upoważnieni do przekazywania niezbędnej informacji o infrastrukturze krytycznej na terenie województwa włokowemu organowi administracji publiczne) działającemu na tym terenie, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych*.

2

² Tamże, art. 11 ust. 2 pkt .14.

3

^,M Tamże, art. 11 ust. 2 pkt 8: .zapewnienie obiegu informacji między krajowymi j zagranicznymi organami i aruk-turamł zarządzania kryzysowego*.