IMAG1193

ale i esencją żyda? Jest kolorem nie tylko kwiatu i zachodu słońca, ale i kolorem życia?*^{1 2}

Brak zatem czerwieni na planecie Koral to symboliczny wyraz obumierania życia, wyczerpywania się sil wegetacyjnych, pogrążania się w marazmie. Proces ten odwrócić racz? jedynie płomiennowłosa bohaterka przybywająca z innego świata przez użyczenie umierającej planecie swej własnej krwi Każda jej kropla wypływająca ze zranionej dłoni dziewczyny nasyca wyjałowioną ziemię bezcennym pierwiastkiem żyda. Na tym właśnie polega misja Agaty i w tym celu znalazła się w obcym, niezwykłym świecie. Wydaje się przy tym charakterystyczne, a zarazem zgodne z zastosowanym kodem gatunkowym (sposób organizacji fabuły w tym utworze wyraźnie wskazuje na posłużenie się przez autorkę wzorcem baśni czarodziejskiej), że ostateczne powodzenie misji bohaterki poprzedzone zostaje nieudaną próbą przywrócenia czerwieni dzięki zraszającej ziemię krwi wypływającej z ran zaatakowanego przez dzikie huringi psa Agaty. W wyniku tego zdarzenia na łące wyrastają wprawdzie natychmiast wspaniale kwiat\ o intensywnie czerwonej barwie, radość jednak trwa krótko -jak w typowej opowieści magicznej siły zła mobilizują się do ataku, jak gdyby odsuwając w czasie pomyślne zakończenie całej historii: z bagien będących siedliskiem śmierci wypełza | złowieszczy Fiolet (symbol żałoby i śmierci), który bezlitośnie niszczy każdy przejaw życia, przemieniając kwitnącą łąkę w spopielałe cmentarzysko do niedawna bujnie kwitnących roślin. Krew zwierzęcia okazuje się więc „zbyt słaba¹*, by odwrócić losy planety. Niezbędna jest „czerwień zrodzona z bólu i krwi człowieka z innego świata, bezinteresowny dar dla innych ludzi, który zwycięży złą magię, obezwładni złe moce**⁴².

Symbolika czerwieni związana więc tu zostaje z symboliką krwi, intensyfikując wymowę wykreowanego obrazu. Kre* co warto podkreślić, jest jednym z najbardziej uniwersalnych symboli kultury', obecnych w różnych jej tradycjach, z których - zwłaszcza w naszym kręgu cywilizacyjnym - na czołc wysuwa się tradycja biblijna. W tej tradycji krew jest więc

I symbolem ofiary, wtajemniczenia, przymierza, poświęcenia, I męczeństwa i odkupienia. Jest święta jako .siedlisko ciała i duszy’* stanowiąc zarazem najdoskonalszą ofiarę, najbardziej I cenną dla bogów^{3 4}. Szczególnego jednak znaczenia nabiera w rehgii chrześcijańskiej jako symbol życia wiecznego i zba-I *iema człowieka przez przelanie krwi Chrystusa i Jego śmierć I na krzyżu. .Tak więc krew Jezusa jest źródłem rycia Kościoła I Ten zaś poświadcza swoje ustanowienie na mocy krwi Jezusa I uobecniając przelanie jego krwi (podczas Ostatniej Wiecseriy I i ofiary krzyża) w ofierze Mszy św '^w Powszechnie krew I symbolizuje zdrowie i życie, co znalazło wyraz w popularny m I zwrocie ..za cenę krwi", tzn. za cenę życia i zdrowia Krew to I także symbol więzi naturalnych, instynktu, temperamentu* i namiętności i płodności. Grzegorz Leszczyński, powołując I się na znaną rozprawę Bettelheima⁵ i akcentując obecność j w tej powieści elementów treściowych związanych t pon-eseni | dojrzewania, zwraca więc uwagę na możliwość interpretacji tego obrazu jako alegorii dojrzałości kobiecej⁶". symbolicznej zdolności do przekazywania życia.

Wybór przez Terakowską uniwersalnej symboliki i sięgntę-J cie do tradycji kultur prymitywnych, przedpiśmiennych. nie 1 jest zapewne dziełem przypadku. Błądzenie Agaty po drogach ] i bezdrożach nieznanej planety odczytać przecież można me I tytko jako swoistą metaforę poszukiwania prawdy o samym I sobie, przechodzenia przez trudy okresu dojrzewania⁷, ale 1 też - co szczególnie ważne - szukania niekonwencjonalnych. J powiedzieć można: pozawerbainych i w pewnym sensie „po-1 ^racjonalnych” sposobów komunikowania się t otoczeniem i Wydaje się symptomatyczne, że kłopoty bohaterki, w cu-I 'wwny sposób przeniesionej do obcego świata, zaczęły się i w momencie, gdy z niewyjaśnionych przyczyn me zaufała ona j ostynktowi. który nakazał jłj udać się za tajemniczym ogni-| taem w pozornie dalekie i niedostępne góry (gdzie czekało na

1

^4> Lustro pana Grymsa, dr cyt , s.

2

Tamar, s. 126.

3

** W. Kopaliński. 5bwiA aymbaii. da tyL, a %

4

l Kahaer. H. Yorgnsiłer. Mak tkrnnttk tyohęttamy, 4. ęt, a 195.

5

* B, Bcttefims, cyowa 1 parytmcim , da cyt.

6

0.1 rwc ryWki. Aweriadtow    „Gutowet*    ł %.

7

Jh*atet/to*nm* penrNdt W w fnaca neezy etwfa o dojrzewaniu, i _^nc?^ł*^ei^^J>c>> sidfamfż.    aapimd i feyaiiyęh

I Pf*hiuayiV; C. Uawrydifci. ZwmrcHtóiana mymSkti, da, cyt, %. aS.