95080

-    jest skierowana nie tylko do decydentów politycznych, ale do całego społeczeństwa;

•    - posiada dodatkowe środki, opierając się na działalności organizacji i instytucji

pozarządowych;

-    obejmuje aspekty sm wykraczające poza tradycyjną dyplomację np. kształtowanie opinii publicznej w innych państwach;

-    dyplomacja przestaje być wyłącznym instrumentem państwa w stosunkach mi ędzy na rodowych

1. Formy dyplomacji

4 podstawowe lonny dyplomacji;

1.    dyplomatyczne misje specjalne: misje czasowe reprezenmjące państwo wysyłające w jego stosunkach z państwem przyjmującym; pierwotna i najstarsza forma już ze starożytności (np. układ Ramzes II - Hattusilis III)

2.    stałe przedstawicielstwa dyplomatyczne - ambasady i poselstwa ( 2 poi. XV w., Mediolan, Wenecja)

3.    konferencje międzynarodowe - formy wykorzystywane w dyplomacji wielostronnej - rozwój nastąpił po 1815 r.; mogą być zwoływane przez zainteresowane państwa lub lub pod auspicjami organizacji międzynarodowych; ze względu na zasięg mogą być uniwersalne, regionalne lub gmpowe; państwa wysyłają delegacje złożone z dyplomatów i towarzyszących im ekspertów

4.    organizacje międzynarodowe - powoływane jako wspólne organy państw, reprezentujące ich wolę i interesy; obecny kształt przybrały w XIX w.; powoływane, bo doraźne formy współpracy wielostronnej nie były wystarczające; początkowo ich cele były specjalne (Unia Telegraficzna 1865r.) a w XX w. zaczęły powstawać o charakterze ogólnym (Liga Narodów 1919r.) - rozwój tej formy - pojawiły się o. ocharakteize międzyrządowym, pozarządowym

W historii sm ewolucją form dyplomatycznych przybrała d>vie tendencje:

•    przekształcanie form doraźnych w stałe (misje specjalne - poselstwa, ambasady; konferencje — organizacje)

•    przeistaczanie się form dwustronnych w formy wielostronne

Współcześnie występują 4 główne tendencje;

wzrost roli dyplomacji wielostronnej (szczególnie na forum oi^anizacji m.) wzrost znaczenia tzw. dyplomacji bezpośredniej czy dyplomacji na szczycie, prowadzonej