111785

W jego ujęciu wolność ekonomiczna jest warunkiem nie tylko rozwoju zawodowego obywateli ale także rozwoju w życiu osobistym (samorealizacji). Stwarza ona bodźce do podejmowania działania w celu poprawy życia na różnych szczeblach, jest on twórcą nowego kierunku monetaryzmu. W latach 70 i 80 w ekonomii zachodniej dyskutowano na temat polityki stabilizacji cen w toku, któiych wyłoniły się dwa sporne kierunki kejnsizm i monetaryzm.

Oba te nurty stawiały sobie podobne cele ekonomiczne, które chciano realizować przy pomocy odmiennych środków, a więc dążono do osiągnięcia równomiernego procesu wzrostu, ograniczenia bezrobocia, stabilizacji cen - likwidacji inflacji, osiągnięcia dodatniego bilansu handlowego.

Keynsiści - nawiązywali do poglądów [Keynsa] między innymi: [j.Robinson], [N.Kalder] postulowali wprowadzenie odpowiedniej polityki fiskalnej (podatkowej), której sposób, zakres i czas stosowania byłby każdorazowo (w miarę zmiany sytuacji gospodarczej) ustalany poprzez państwa

Natomiast monetaryści z [Fridmanem] na czele i szkołą nowych klasyków [T.Sargent-a] i [R.Lucas-a] twórców teorii racjonalnych oczekiwań odrzucali fiskalizm jako metodę stabilizacji cen, kładąc nacisk na prowadzenie odpowiedniej polityki pieniężnej, którą można przedstawić następująco:

[Fridman] postulował jednorazową redukcję tempa wzrostu podaży pieniądza do poziomu docelowego, a następnie przestrzegania trwałej reguły działania to znaczy dostosowywania tempa podaży pieniądza do tempa wzrostu produkcji realnej.

Szkoła niemiecka - [ordoliberalizm] miał porządkować życie gospodarcze. Przedstawicielem jest [W.Eucken] profesor Uniwersytetu we Fryburgu. [Eucken] nawiązuje do koncepcji typów idealnych (młodszej szkoły łiistorycznej) sformułował sam dwie konstrukcje modelowe: model gospodarki centralnie planowanej i model gospodarki rynkowej. Podkreślał wyższość modelu gospodarki rynkowej ze względu na wzrost dobrobytu całego społeczeństwa.

Istnieje pogląd, że „cud gospodarczy Niemiec” w latach 70-tych był związany z realizacją liberalizmu w gospodarce niemieckiej, czyli wolnego gospodarowania. Nie było to do końca prawdą, gdyż pomogło im między innymi: napływ taniej siły roboczej i plan [Marszala].