suche pożywki wybiórcze do hodowli różnych grup drobnoustrojów, żelatyna, agar sproszkowany (suchy) i włóknisty. Potrzebne są również odczynniki chemiczne, jak: kwasy, zasady, alkohole, aldehydy, fenole, krezole, sole różnych metali, aminokwasy, mikroelementy, związki powierzchniowa czynne, lizol i inne środki dezynfekcyjne, barwniki stosowane przy sporządzaniu podłoży (jako wskaźniki pH) i do barwienia preparatów mikroskopowych.
Wyrażenie „sterylizacja” pochodzi od łacińskiego wyrazu sterilis - jałowy. W laboratorium mikrobiologicznym posługiwanie się materiałami i przyrządami wyjałowionymi jest podstawowym warunkiem pracy. Sterylizacji poddaje się: instrumenty, szkło laboratoryjne, pożywki do hodowli mikroorganizmów (sterylizacja „czysta”) oraz próbki materiałów z terenu po zbadaniu, zużyte hodowle (sterylizacja „brudna”). Sterylizację przeprowadza się różnymi sposobami, dostosowanymi do aktualnych wymagań i wytrzymałości materiałów' na działanie czynników wyjaławiających.
Metody sterylizacji dzieli się na:
• metody fizyczne:
- sterylizacja termiczna sucha,
- sterylizacja termiczna mokra (parą wodną),
- sterylizacja promieniami ultrafioletowymi,
- sterylizacja promieniami jonizującymi,
- sterylizacja ultradźwiękami;
• metody mechaniczne:
- filtracja;
• metody chemiczne:
- dezynfekcja.
Wyławianie przez wyżarzanie. Metoda ta polega na wyżarzaniu, aż do czerwoności, bezpośrednio w płomieniu palnika, instrumentów metalowych używanych w czasie wykonywania badań mikrobiologicznych. W ten sposób wyjaławia się stale: ezy przed i po przeszczepianiu drobnoustrojów, jak również igły bakteriologiczne, igły preparacyjne, skalpele, pęsety, nożyczki, łopatki itp. (rys. 1.1).
Wyjaławianie przez opalanie. Metodę tę stosuje się do wyjaławiania przedmiotów nie ulegających spalaniu w płomieniu. Opala się zawsze np. brzegi probówek i kolb, po wyjęciu korka i przed zakorkowaniem po wysiewie,
12