121
cząsteczki wody (inne grupy polarne). Zaadsorbowana warstwa hamuje wzrost ściany kryształu. Kolejne jony Ca2+ i S042' będą wbudowywały się w pozostałych ścianach. Formy o pokroju głównym mogą przekształcać się w sześciobocz-ne tabliczki. Wyraźne zwiększenie udziału kryształów tabliczkowych powodują kationy o dużych ładunkach elektrycznych, np. Fe3+, Al3+. Podobną rolę spełnia dodatek kwasu cytrynowego.
W zależności od pokroju i rozmiaru kryształów, czyli od tzw. morfologii tworzywa, kształtują się jego właściwości fizyczne. Utworzony szkielet krystaliczny decyduje przede wszystkim o wytrzymałości mechanicznej tworzywa.
W budownictwie gipsy stosowane są do produkcji tynków gipsowych, tzw. gładzi, tynków gipsowo-wapiennych, płyt gipsowo-kartonowych, do produkcji gipsobeto-nów, prefabrykatów gipsowych oraz różnych klejów. Gips jest również stosowany w przemyśle cementowym jako regulator czasu wiązania. Wyjątkowym kierunkiem zastosowania spoiw gipsowych jest sztukateria i odlewnictwo. Gipsy wykorzystuje się również w rolnictwie do wzbogacania gleby w składniki mineralne, jak również w działaniach mających na celu rekultywację ziemi.
Podstawowy składnik spoiw anhydrytowych stanowi anhydryt II, który jest związkiem trudno rozpuszczalnym. Zatem, by ułatwić i przyspieszyć proces wiązania, stosuje się dodatek wymienionych wyżej aktywatorów. W reakcji hydratacji anhydrytu również wydziela się ciepło - reakcja egzotermiczna. Sumaryczny zapis tej reakcji podano wzorem (6.11).
(6.11)
CaS04(s) + 2HzO -*• CaS04 • 2H20(s) + Q
Wiązanie spoiw anhydrytowych polega przede wszystkim na uwodnieniu CaS04, które zachodzi w wyniku następujących przemian:
etap I rozpuszczenie w wodzie s - faza stała aq - faza roztworu wodnego
(6.12)
CaS04(s)-^CaS04(aq)
etap II przyłączenie cząsteczek wody
(6.13)