img266

133

reksydu (szczypta). Jeżeli otrzymana barwa roztworu nie jest fioletowa, to tak przygotowaną próbkę ponownie miareczkować 0,03 M kwasem wersenowym aż do uzyskania fioletowej barwy. Całkowitą ilość 0,03 M kwasu wersenowego użytą do oznaczenia zawartości MgO oznaczyć jako E_Mg0. W trakcie miareczkowania cały czas mieszać zawartość kolby.

- Korzystając ze wzoru (6.27), obliczyć ilość MgO w miareczkowanej próbie (50 cm³) i wyrazić ją w jednostkach rozpuszczalności [g/dm³].

MgO =

0,03-40,ll-(F_MgO-F_CaO)-1000 50-1000

g

dm³

(6.27)

- Wiedząc, że rozpuszczalność odczynnikowego MgO wynosi 0,0062 g/dm³ i przy założeniu, że cała ilość MgO pochodzącego z wapna została zobojętniona 0,03 M kwasem wersenowym, obliczyć procentową zawartość MgO w badanym wapnie (6.28).

%MgO = ^Mg-- -100 [%1    (6.28)

0,0062 ^{L J}

— Na podstawie uzyskanych wyników podać zawartość CaO + MgO oraz MgO w spoiwie. Korzystając z klasyfikacji zawartej w normie [PN-EN 459-1:2003], określić rodzaj badanego wapna.

4. Wpływ warunków prażenia gipsu na strukturę I właściwości wiążące spoiw gipsowych

Celem ćwiczenia jest określenie wpływu temperatury wypału gipsu surowego na

właściwości otrzymanych produktów. Ćwiczenie składa się z trzech części, które

dotyczą odpowiednio:

-    określenia zmian masy gipsu surowego poddanego obróbce termicznej w 160°C i 350°C,

-    oznaczenia orientacyjnego czasu wiązania spoiw gipsowych otrzymanych w temperaturze 160°C i 350°C,

-    określenia mikrostruktury otrzymanych produktów wypału gipsu surowego w temperaturze 160°C i 350°C.

Sposób wykonania oznaczeń

4.1. Określenie zmian masy gipsu surowego poddanego obróbce termicznej w 160°C i 350°C

-    Odważoną na wadze próbkę gipsu surowego o masie 10 g utrzeć w moździerzu na proszek. Z utartego gipsu surowego odważyć dwie próbki o masie 2,0 g każda i przenieść je do zważonych tygli porcelanowych.