Wnioski
1. Jeżeli układ równań AX = b nie jest kramerowski, to nie może być rozwiązywany powyższymi metodami.
2. Do rozwiązywania układów równań liniowych, które nie są krame-rowskie, stosowane będą inne, specjalne, bardziej ogólne metody.
Definicja
c. Dwa układy równań liniowych AX = b oraz A’X = b’
nazywamy równoważnymi jeżeli jeden z nich można przekształcić do postaci drugiego za pomocą przekształceń elementarnych.
Twierdzenie o układach równoważnych
Równoważne układy równań liniowych mają identyczne zbiory rozwiązań, co wynika stąd, że jeżeli dowolny układ równań liniowych przekształcić w dowolny sposób za pomocą przekształceń elementarnych, to zbiór rozwiązań tego układu nie ulegnie zmianie.
Sformułowanie metody Gaussa
Rozwiązanie układów równań liniowych AX = b metodą przekształceń elementarnych polega na przekształceniu tego układu do tzw. postaci kanonicznej oraz na odczytaniu rozwiązania z postaci kanonicznej.
Postać kanoniczna układu równań liniowych AX = b jest następująca: A” X = b”
gdzie:
D
®2
0f - macierz zerowa.
D - dowolna macierz, E - macierz jednostkowa,
Uwagi
1. Metoda Gaussa nie wymaga wcześniejszej weryfikacji zgodności rozwiązywanego układu równań liniowych.
2. Sprzeczność układu w metodzie Gaussa wynika z postaci kanonicznej, poprzez wystąpienie sprzecznego równania w postaci kanonicznej.
Każdy niesprzeczny układ równań liniowych AX = b można przekształcić do odpowiedniej postaci kramerowskiej, mającej taki sam zbiór rozwiązań jak wyjściowy układ równań liniowych. Tak przekształcona postać będzie nazywana równoważną postacią kramerowską. Rozpatrywana metoda może być sformułowana w postaci następującej procedury pięcioetapowej.
Etap 1
Wyznaczyć rząd rozpatrywanego układu równań liniowych AX = b, czyli:
r = rzA = rzU
Uwaga
Stwierdzenie na tym etapie faktu, że rzA * rzU oznacza sprzeczność rozpatrywanego układu, co kończy postępowanie, w przeciwnym
85