72966

które spełnia poszukiwana funkcja. 4. Rozwiązujemy układ równań algebraicznych. Rozwiązaniem jest zbiór wartości poszukiwanej funkcji we wszystkich węzłach obszaru fi.

V²<#> -qcp = -Q n*Wj£ + jp-q4> = -Q WARUNKI BRZEGOWE: <#>|_r, = <P₀ ### f<Pi=a_x+ a₂Xi + a₃y_t

— -«<#>-P\_r2 j <Pj = a_x + a₂xj + a₃yj 4>^(e)(x,y) = N^+NjOj + N_k®_k =

= ff, + a₂x_k + a₃y_k

(°')

[/V, Nj N_k ] I ty [ = [N]^*}^ Problem wyznaczenia funkcji Q(.v, y) w obszarze fi z

UJ

brzegiem V został sprowadzony do zadania znalezienia jej wartości we wszystkich węzłach powstałych przy podziale rozważanego obszani na elementy skończone. Odpowiedni układ równali algebraicznych, z którego wyznaczamy te wartości, może być sformułowany z wykorzystaniem zasady wariacyjnej lub metody reszt ważonych.

SRM-BUDOWA OBLICZENIA POLOWE ZASILANIE, PRACA GENERATOROWA -BUDOWA Stojan i rotor maja niejednakową ilość jawnych biegunów. Bezuzwojeniowy wirnik posiada dwie magnetyczne osie symetrii, podłużną i poprzeczną. Oddziaływanie pola wzbudzonego w stojanie na wirnik powoduje jego przesunięcie do pozycji w której podłużne osie magnetyczne stojana i wirnika pokrywają się. By zapewnić symetrię ruchu wirnik musi posiadać parzystą liczbę biegunów. Głównymi zaletami przełączalnych silników reluktancyjnych jest ich prosta konstrukcja, brak elementów aktywnych w wirniku( magnesy uzwojenia), możliwość w pełni zautomatyzowanego montażu, niezawodność, duży moment obrotowy już przy małych prędkościach i niska cena. Istotną wadą jest duży poziom hałasu i drgań mechanicznych powodowanych impulsowym zasilaniem uzwojeń i specyficznym, typowym dla maszyn reluktancyjnych reżimem pracy. Przemagnesowanie biegunów maszyny prowadzi dodatkowo do drgań magnetostrykcyjnych, co powoduje dalsze powiększenie amplitud drgań korpusu silnika. -OBLICZENIA POLOWE silników reluktancyjnych wymagają szczególnej staraiuiości ze względu na dużą nierównomierność siatki elementów skończonych i jej zagęszczenie w obrębie biegunów i szczeliny powietrznej. Obliczenia te przeprowadza się analizując zasilanie tylko jednej fazy silnika, ze względu na pomijalnie małe sprzężenie magnetyczne miedzy poszczególnymi jego fazami. Ze względu na skomplikowaną siatkę elementów i konieczność analizy kolejnych położeń wirnika względem stojana opłacalne jest, przy wstępnej analizie silnika, przeprowadzenie obliczeń przy zdeformowanej siatce elementów (wynikającej wprost ze stosowanego kołowo-walcowego układu współrzędnych: w^rspółosiowe okręgi i promienie). W przypadku takim skonstruowanie kolejnych zestawów danych jest niezwykle proste i służyć może dla wstępnego wyznaczenia głównych parametrów układu i dobont wielkości geometrycznych silnika.

W silniku liniowym następuje zamiana energii elektrycznej w energię ruchu postępowego. Przekształcenie silnika wirującego na silnik liniowy polega na przecięciu stojana i wirnika promieniowo od osi i rozwinięciu ich wraz z uzwojeniami. Pole elektromagnetyczne wytworzone przez prądy płynące w uzwojeniu wzbudnika przemieszcza się wzdłuż biegnika z prędkością liniową zależną od częstotliwości napięcia zasilającego oraz ilości biegunów pola. Pod wpływem przemieszczającego się pola w biegniku indukuje się siła elektromotor yczna pod wpływem której biegnik zaczyna przemieszczać się.