IMGP6330

ZWOT BZOfM

Kinąl na nię, by milczała,

Chcąc ustraszyć onego chłopa,

>* Aby mógł ubić Ezopa.

Potym na sługę zabakał,

Na ogulach im rozkazał:

„Rychlej kupę drew nakładźcie,

A wielki ogień napalcie!

'* Ty, Ezopie, panią zwięży,

A na ogień rychło włoży,

Aby więc tamo zgorzała,

Iż przeciw mnie udzielała". Wszystko sie Ksantus nadziewał, ^IJI* Aby sie on kmieć ruszyć miał,

A chciał panią odejmować Albo sie za nią przyczyniać.

Ale on tak sobie myśli!:

„Cóż ten lepszego uczynił? ^uu Żonę chce niewinnie spalić,

O! by tu moja mogła być!"

Wstawszy, Ksanta naczął żędać, Aby mało chciał poczekać:

, jo też chcę po swą żonę iść,

'* Więc społem dasz obie spalić". Widząc Ksant jego prostotę, Nawróci! się na dobrotę,

A do Ezopa przemówił:

„I owaś mię przewydężył.

¹⁵⁸ Już sie nie bój gniewu mego!

1498: fcinqć - skinąć.

1501: bokać - krzyczeć, łajać,

1502 na opalach - na pozór, dla zamydlenia oczu, niby to. 1509: tczzyilko - tu: ze wszystkim, na pewno; mystko lic nadziewał — spodziewał ile na pewno.

1512: przyczyniać ilf /za kim/ — ujmować sic. wsławiać ile, 1517: i<dać /kogo/ - prosić kogo usilnie, uprauać.

1522: dobrolo — dobroć, iklonnoić do czynienia dobru.