Nic starczyło Kaaakiewtcaowi odwagi, by kontynuować rorpoc/etą i po-wodzcnicm własny autentyczną drogę twórczości.^ kolejnych latach piaarz wydał dwie następne powieści wojenne: BVo»a nad Odrą (Wierna na Oditrir, 1949) i Dom na placu (Dom na pfoszczadi, 1956) mieszczące się w panującej stylistyce schematyzmu i lukicrtuctwu, pozbawione szczerości i autentyzmu cechujących opowieści debiutanckie) Pisarz ten odnajdzie się po roku 1956 w głośnym w swoim czasie opowiadaniu hry iwielle dnia (Pri swietie dnia, 1961), a także w opowieści Niebieski zeszyt (Sinsaja lietrad', 1961), poświęconej Lenmowi, idealizującej postać przywódcy* rewolucji bolszewickiej, utrzymane) w tonacji charakterystycznej dla liberalnej części środowiska literackiego, przeciwstaw jającego Icnminm stalinizmowi) W podobnym duchu wystąpi też Konstantin Paustowski w opowiadaniu Starzec w wytartym szynelu (Starik w potiertaj szpat8,1956)"}Odnotować też należy aktywną postawę Kazakiewi-aa w okresie pnrwartośdowaó w połowie lat pięćdziesiątych. Był on mianowicie główmy redaktorem almanachu Jjtieraturnąja Moskwa" (1956), cechującego ae nowymi „odwilżowymi" wartościami artystycznymi oraz tendencjami w dziale krytyki literackiej, itałiaowsko-żdanowowskiej dyktatury odrzucano naj-literackjej prawdy o tragicznych wydarzeniach wpywych^FspaMryaawaae i premiowano utwory gloryfikujące zwycięstwo Armii Ciia^jśii .przodującej armii świata", w czym wyłączną zasługę przypisywano Scahwowi oraz jepo partii .(Po roku 1946 nie dociera już zatem do łnctaury prw<a a zyow * okopach; wyeliminowana też została dokumen-tałaa maamg hnimtly- noty wyznacznik historycznej wiarygodności obraza laancfcage fcczefóśng deformacji poddano ttw. bohaterów pozytywnych p«Mio wsjeaaydi, mających Mm z założenia władz odgórnych ukazywać całemu kama ■»—antalay obraz radzieckiego bojowwika-rwy-dęaey) Idkdmm ty Mdi służyć idwfn powieść panoramiczna, m-śladująca wMfcą epikę ttatyauge realizmu} W istocie była tej tradycji całkowitym taęnammm Ha rozlegtofcią obrazu, a ściślej - poza ołb-rv/m\ uczbą strome, pawMÓB te w niczym ad przypominały dawnych wzorców TMtriaj tgdi Ambkfrm twncaaeu nkMwaych freaków ulegało wiciu pisarzy, nic tamta radzących anbM m Męką apteką bądś traktujących własne rozwlekle opusy taka kodak de oMągftifcU eatu praattlu w oficjalnym środpwMku Uuracki
(gjóbę stworzenia powieści panormaKaael nieudaną amstą podjął Emmamiił Kaukiawta (Wlaiaa nad Odrą 1 Am na płaca))który póinicj z rozbrajającą szczerością wyzna: „Trzeba było dać tal trochę Mcmli/mu,’* przykładów podobnego traktowania zadań pisarza było znacznie wtąeąj: Minki brzoza (Blelója blerloza, 1947) Michaile Butnaanowa, Honor młodych (Cmt‘s molodu, 1941) Arkadija Pieiwiencewa, Wokrątenm (W okmimiji, 1947) Wiaty Kjctlinsluefr